[zaloguj się]
[pdf]

1. BIESIADNY (12) ai

biesiadny (8), biesiedny (4); biesiadny OrzRozm, Mącz (7); biesiedny GórnDworz (3), RejZwierc.

e oraz a jasne (w tym w a 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
sg
mNbiesiadny fNbiesiadnå nNbiesiadn(e)
Ibiesiednym I I
pl
N subst biesiadn(e)
G biesiednych
D biesiednym
A subst biesiedn(e)

sg m N biesiadny (5). ◊ I biesiednym (1). ◊ f N biesiadnå (1). ◊ n N biesiadn(e) (1). ◊ pl N subst biesiadn(e) (1). ◊ G biesiednych (1). ◊ D biesiednym (1). ◊ A subst biesiedn(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Przymiotnik od „biesiadnik” (12):
1. Należący do biesiady, właściwy biesiadzie; wesoły, frywolny, lekki, zabawny, krotochwilny; convivalis, epularis Mącz, Cn; facetus Mącz; caenatorius, genialis, genianus Cn (8): Epularis, Gośćynny/ Bieſiádny/ álbo to co ku potráwam á Czceniu goſći należy. Mącz 107b; Facetus, Smieſzny/ Kuńſztowny/ Bieſiádny. Mącz 113b, 107b, 501a [2 r.]; przyiaciel przyiacielowi: do ſtáthecżnych rzecży ſtátecżny: do bieſiednych trefny GórnDworz Dd8, M4; Potym też záſię ine bieſiedne á weſołe wirſze ſpiewał. RejZwierc 169v.
2. (O ludziach) lubiący biesiady, zabawy, hulanki; wesołego usposobienia; rozrzutny; comessabundus Mącz (4): Kśiążę młode/ y názbyt bieśiádne/ prośił Krolá/ áby Krol ná dole w Mieśćie pomogł bieśiády iemu OrzRozm I4; Comessabundus, Bieſiádny/ Roſproſzny, Stráwny Mącz 61b, 316b; kthorym ſie podoba cżłowiek żwáwy/ á thákiego názową bieſiednym GórnDworz C8v.

Synonimy: 1. godny, gościnny, krotochwilny, kunsztowny, śmieszny, trefny, wesoły; 2. rozproszny, strawny, trefny, żwawy.

Cf BIESIEDNICZY

ZZie