[zaloguj się]
[pdf]

CHŁUBNY (10) ai

chłubny (8), chlubny (2); chłubny LubPs, BibRadz (2), RejAp, RejZwierc, Calep (2), Phil; chlubny Calag, WujNT.

Fleksja
sg
mNchłubny
Dchłubn(e)mu
Achłubn(e)go
pl
N m pers chłubni
G chłubnych
A m pers chłubn(e)

sg m N chłubny (4). ◊ D chłubn(e)mu (1). ◊ A chłubn(e)go (1). ◊ pl N m pers chłubni (2). ◊ G chłubnych (1).◊ A m pers chłubn(e) (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w. w innym znaczeniu.

Chełpliwy, hardy, pyszny; iactabundus Calag; gloriabundus Calep (10): Grzeſznik ſie w złośći chłubi w cżim znáć że ieſt chłubny/ łákomy. LubPs C2v marg; RejZwierc 263; Rhumretig. Chlubny. Chełpliwy. Iactabundus. Calag 397b.
Szereg: »cbłubny, (i) pyszny« [szyk 2 : 1] (3): Człowieká pyſznego y chłubnego názywáią ſzyderzem [superbus, elatus, derisor est nomen eius]/ ábowiem ſię ſpráwuie hárdźiey y pyſznie. BibRadz Prov 21/24, 2.Tm 3/2; Calep 458b.
a. W funkcji rzeczownika: pyszałek, samochwalca; iactator Calep (4): Iactator ‒ Chłubny. Calep 496b.
Szeregi: »chłubny a dufający sobie« (1): A chłubnemu/ á temu dufáiącemu ſobie/ y then oſtáthek co ma obiecuie odiąć od niego. RejAp 42v.

»pyszny, chłubny« = superbus, elatus Vulg (2): Cżego piſmo ſwięte zábraniáiąc/ zauſzniki/ obmowce/ gwałtowniki/ pyſzne/ chłubne/ etc. godne być ſmierći opowieda Phil Q2; WujNT Rom 1/30.

Synonimy: butny, chełpliwy, pyszny; a. chełpiciel, chwalca.

Cf CHŁUBCA, CHŁUBLIWY, MARNOCHLUBNY

DM