« Poprzednie hasło: CUDZOŁOWSTWO | Następne hasło: CUDZOŁOŻCA » |
CUDZOŁOŻĄCY (4) part praes act
Prawdopodobnie oba o jasne (tak w cudzołożyć).
Fleksja
sg | ||
---|---|---|
f | N | cudzołożącå |
G | cudzołożąc(e)j | |
A | cudzołożącą |
pl | ||
---|---|---|
G | cudzołożących |
sg f N cudzołożącå (1). ◊ G cudzołożąc(e)j (1). ◊ A cudzołożącą (1). ◊ pl G cudzołożących (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Znaczenia
Mający stosunek cielesny z cudzą żoną lub mężem; mający stosunek cielesny pozamałżeński (4): á cżemuſzby to przyrownánie wnetże przydawał/ ktore mamy w drugim wierſzu? gdy ták mowi: Tákież y drogá niewiáſty cudzołożącey etc. CzechRozm 131.
Wyrażenie: »w uczynku cudzołożący« (1): Náuczyćielu tę niewiáſtę teraz záſtano w cudzołoſtwie (marg) tęzmy nálezli w ſámym vczynku cudzołożącą. G. (‒) WujNT Ioann 8/4.
Przen: Odstępujący od prawdziwej wiary (1): bo ziemiá cudzołożąca/ będzye cudzołożona od Páná. BielKron 92v.
a. W funkcji rzeczownika (1): Też y w prorocech Ierozolimſkich widziałem kxtałth á podobieńſtwo cudzołożących [similitudinem adulterantium]/ y drogę kłamſtwá Leop Ier 23/14.
Cf CUDZOŁOSKI, CUDZOŁOŻCA, CUDZOŁOŻNICA, CUDZOŁOŻNICZY, CUDZOŁOŻNIK, CUDZOŁOŻNIKOWY, CUDZOŁOŻNY, CUDZOŁOŻYĆ
AL