« Poprzednie hasło: [CZELNOŚĆ] | Następne hasło: CZELUSTKA » |
CZELNY (71) ai
[FalZioł cf 1. CELNY]e jasne.
comp i sup (53 + 7) -czelniejszy (60). sup nå- (5) BielKron, LeovPrzep (2), ModrzBaz, SkarŻyw, nåj- (2) GórnDworz, PaprPan.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | czelniejszy | f | N | czelniejszå, nåjczelniejszå, czeln(a) | n | N | czelniejsz(e) |
G | nåczelniejsz(e)go | G | czelniejsz(e)j | G | czelniejsz(e)go | |||
A | czelny, czelniejszy, nåczelniejszy, nåczelniejsz(e)go | A | czelną | A | czelniejsz(e) | |||
I | czelniejszym, nåczelniejszym | I | I |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | czelni, czelniejszy |
subst | czelniejsz(e) | |
G | czelnych, czelniejszych | |
D | czelniejszym, nåczelniejśzym | |
A | m pers | czelniejsz(e), czelniejszych |
subst | czeln(e), czelniejsz(e) | |
I | m | czelnymi, czelniejszymi |
L | czelnych, czelniejszych |
sg m N czelniejszy (5). ◊ G nåczelniejsz(e)go (1). ◊ A czelny, czelniejszy, nåczelniejszy (4), nåczelniejsz(e)go (1). ◊ I czelniejszym, nåczelniejszym (2). ◊ f N czelniejszå, nåjczelniejszå (2), czeln(a) (1). ◊ G czelniejsz(e)j (1). ◊ A czelną (1). ◊ n N czelniejsz(e) (1). ◊ G czelniejsz(e)go (2). ◊ A czelniejsz(e) (1). ◊ pl N m pers czelni, czelniejszy (11). subst czelniejsz(e) (3). ◊ G czelnych, czelniejszych (15). ◊ D czelniejszym, nåczelniejśzym (3). ◊ A m pers czelniejsz(e) (5) Leop (2), RejPos, ModrzBaz, PowodPr, czelniejszych (1) BibRadz. subst czeln(e), czelniejsz(e) (4). ◊ I m czelnymi, czelniejszymi (3). ◊ L czelnych, czelniejszych (4).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.
- Przymiotnik od „czoło”
(71)
- 1. Znajdujący się na czole (1)
- 2. Przedni, wybitny, wyborny, znakomity, doskonały; głowny
(70)
- a. W funkcji rzeczownika (11)
- 3. [Frontalny, od czoła]
W charakterystycznych połączeniach: czelny (-a, -e) bydło, część, członek, duch, grobla, kąt, Kozak, kupiec, lud (3), ludzie (4), mędrzec, miasto (miasteczko) (6), miejsce (2), osoba (6), pan (9), poeta, prorok, pych, rada, rzecz (6), stan, urząd; co (na)czelniejszy (6).
czelniejszy czego (1): A vpátrzył pocżątek ſobie/ bo tám cżeść zakonodawce nákryta/ á przyſzedł zcżelnieyſzymi ludu [cum principibus populi]/ ſpráwiedliwość Iehowy cżynić będzie BudBib Deut 33/21.
czelniejszy z kogo, z czego (2): ćiſnął ſie do tego cżelnieyſzy z dworzan káżdy GórnDworz B7v; Lecz Arcykápłani y Doktorowie y czelnieyſzy z ludu [principes plebis] ſzukáli go ſtráćić WujNT Luc 19/47.
(na)czelniejszy między kim (2): Ze przyzwáł Iozue wſzythkich Izráelczykow/ ſtárſzych ich á czelnieyſzych miedzy nimi/ ſędźiow y przełożonych ich [seniores eius et duces principes, et iudices eius] BibRadz Ios 23/2; bo P. nacżelnieyſzego miedzy Apoſtoły/ y wielkośćią wiáry y záſługą cnoty nawiętſzego/ kśiążę nád pierwſzymi Piotrá do Rzymu/ iáko przećiw poſpolitey narodu ludzkiego zgubie/ poſłáć racżył SkarŻyw 361.
W charakterystycznym połączeniu: co czelniejszy (2).
Synonimy: 2. celny, cześny, dostojny, godny, przedni, wyborny, zacny, znaczny; a. przełożony, starszy.
Cf DWOCZELNY
ZZa