Zbytnia dobroć ſzkodliwa. RejZwierc B2, 148.

dobrocią y na ſrozſze źwierze Vgłaſzczesz/ y Lew bierze z człowiekiem przymierze/ Z tym ktory mu ieść dawa StryjKron 566.

»litościwa dobroć« (1): BOże [...] rácż ią [królową] z litośćiwey dobroći twoiey długowiecżnym zdrowiem y ſzczęśćiem obdárzoną/ ná gośćiniec wiekuiſtego zbáwienia prowádźić LatHar 627.

»miłosierna dobroć« (2): by był Duch ſwięty z miłoſierney dobroći twoiey thego w nas nie obiáſnił/ tedybychmy byli temu nigdy nie zrozumieli. RejPos 142v.

»prawdziwa dobroć« (1): pokutá yeſt ſerdeczna ſkruchá y żal grzechu z vprzeymym wzdychánim ku odpuſſczenyu grzechu/ y prawdźiwey dobroći. KromRozm I H.

»dobroć przyrodzenia« (4): czo ktory ſpoſob albo poſtawa cżłonkow cżłowiecżych znamionuie, ieſtli dobroć albo złoſć przyrodzenia. GlabGad A4; [bruzda weśrzód podbródku] vkazuie dobroć przyrodzenia y ſkłonnoſć ku wſzewu [!] dobremu. GlabGad O7, M, Mv.

»przyrodzona (a. wrodzona) dobroć« = bonitas ingenii Mącz [szyk 4 : 3] (7): RejPs 157; Mącz 26b; Pan z oney dobroći ſwoiey przyrodzoney przedſię nędzniká opuſzcżáć nie racży RejAp 2; iáko przyrodzony rozum/ zá náuką doſkonálſzy bywa: ták záſię wrodzona dobroć/ zá zwycżáiem doſkonálſza ſie sſtawa. GórnDworz Hh4; CzechRozm 218; GrochKal 3; SarnStat 153.

»szczyra (a. szczera) dobroć« = ipsissima bonitas Mącz (15): LubPs Tv, Cc2 marg; Ale pátrz iáką łáſkę nád nędznikiem zyáwił/ S ſzcżyrey ſwoiey dobroći/ nie z iego godnośći RejWiz 52v; BibRadz I 8b marg, II 17b marg; Mącz 174b; RejAp AA4v; RejPos 142, 147v, 171v, 329v; RejPosWstaw 21v; CzechRozm 266; ArtKanc I4; Bo BOg nas vſpráwiedliwia z ſzczerey dobroći y ſzczodroty ſwoiey/ bo tego záſłużyć nikt nie może. SkarKaz 349a.

»dobroć święta« [szyk 2 : 2] (4): Iż wierne ſwe wywodziś [!] z więzyenia ſrogiego. A w ſwiętey twey dobroći chowaſz ie beſpiecżnie LubPs gg3v, L2, dd5, dd5v.

»dobroć uprzejma« [szyk 1 : 2] (2): [o Pawle Wilczku] Vcżynnośći doſtátek bez wſzego wątpienia/ Dobroć práwie vprzeymą tu maſz s przyrodzenia PaprPan I2v; KochPs 172.

»wieczna dobroć« [szyk 2 : 1] (3): LubPs dd4v; RejZwierc 5v; Y my twéy wiecznéy dobroći vfamy/ Ze w twym kośćiele wrychle ſtánąć mamy KochPs 92.

»wnętrzna dobroć« (1): Czudność tedy zwierzchnia prawdziwy znák ieſt/ á piątno/ wnętrzney dobroći/ iáko piękny kwiát ná drzewie znákiem ieſt dobrego owocu GórnDworz L15.

»dobroć wszechmocna« [szyk 1 : 1] (2): RejZwierc 266; O dobry Iezu/ niech mię nie zágubia nieprawość moiá/ ktorego ſtworzyła wſzechmocna dobroć twoia. LatHar 25.

»dobroć, (i, a) cnota« [szyk 10 : 4] (14): MurzNT A4; Pánowye zwirzchni dla ſwey dobroći á cnoty byli by bogowie GliczKsiąż H2v, P7; WSzytkich ſkárbow ná świecie/ y wſzytkie^go złotá/ Godnáby/ zacna páni/ twa dobroć/ y cnotá. KochZuz ktv; Separatim de probitate alicuius dicere, Ná oſobliwośćy o cziyey cnocie á wielkiey dobroći mówić. Mącz 280d, 323c, 366d; GórnDworz Q5v; KuczbKat 400; Pátrzay że tu ná co złym złość/ á ná co poććiwym dobroć á cnotá wychodzi. RejZwierc 102; PaprPan I3v; SkarŻyw 270; COż dźiś po Cnoćie/ gdy niecnotá płáći? Co po dobroći/ gdy człek ná niéy tráći? PudłFr 9; Calep 136a.

»darmo a z dobroci« (2): Pátrzayże tu godnośći nędznego cżłowieká/ A dziwney Páńſkiey łáſki nád nim áż od wieká. [...] Dármoć mu á z dobroći tá ſie łáſká sſtáłá. RejWiz 53; RejAp AA4v.

»dobroć, (abo) dobrotliwość« = benignitas, bonitas Vulg [szyk 2 : 2] (4): KromRozm I B3v; Mącz 366d; A owoc Ducha ieſt/ miłość/ weſele/ pokoy/ ćierpliwość/ dobrotliwość/ dobroć/ nieſkwápliwość/ cichość/ wiárá/ mierność/ wſtrzymieźliwość/ czyſtość. WujNT Gal 5/22 [przekład tego samego tekstu KromRozm I B3v], Rom 15/14.

»(roz)gniew(anie) i dobroć« (2): Serce mi ſie fráſowáło cáły dzyeń rozmyſláyąc/ [...] Roſzcżytáiąc ſwe złe ſpráwy á gnyew y dobroć iego/ Y yeſli ſie gdy zmiłuye á pocyeſzy ſmutnego. LubPs R5; BibRadz Is 60/10.

»lutość i dobroć« (2): Wyſłuchay proſzę/ me rzewliwe łkánie/ Według lutośći nigdy nieprzebráney/ Y dobroći twey wiekom vkazáney. GrabowSet I3v.

»łaska (a. łaskawość), (i, a, abo, i też) dobroć« [szyk 21 : 22] (32): Tak Kroly ye^go Mcz rozvmye yſch tho nyſkand ynand nyepochodzy yedno sdobroczy y zlaſky they Samſzyeczkyey. LibLeg 11/152; KromRozm III A8v; OrzRozm L3v; Richley dobroć/ i łaſka/ richley chuć wzaiemna W tim ci poſłużyć może/ i ludzkoſć przijemna. KochSat B4v; gdy cnoty weſzły ná ſwiát zá łáſką/ á dobrocią nátury/ záraz też złośći dla oney przećiwnośći ſpiętey/ muſiáły im pomocz towárzyſtwá GórnDworz I; RejPos 140v, 147v; niezmierna dobroc y łáſká Boża wielkiey chwały y dźiękowánia bárzo ieſt godna KuczbKat 225, 205; WujJud B; RejPosWstaw 21v; Nád to Pan Bog wſzechmogący przez ſłowo ſwoye podáie ſie nam/ ze wſzytkiemi ſkárby łáſki á dobroći ſwoiey. RejPosRozpr c4; CzechRozm 214v, 221, 266; [Bóg anioła do grzesznych śle] áby tym więcey tákiey ſię łáſkáwośći Boſkiey/ y dobroći á obmyślánia iego około nas wſtydzili/ y rychley wzruſzyli SkarŻyw 557; StryjKron 145; CzechEp 283; NiemObr 113; My tedy znáiąc táką niezmierną łáſkę á wierutną dobroć tego Páná y dobrodźieiá ſwego/ záprawdę powinniſmy go miłowáć WerGośc 208; KochPieś 72; ArtKanc B4v, P14v; KochWr 23; drogy zadney vsiebie wynalesc niemoze. wszak ze będzieli muod WKM. podana nie odmawia iey pewien tego będąc ołasce y dobroci WKM. ActReg 108, 108; GrabowSet O3, Pv, P3; WujNT 520; SarnStat 153, 1002; SkarKazSej 692b.

»łatwość i dobroć« (2): Bo częſto śie ſynowie zbytnią oycow ſwych łátwośćią y dobroćią pſuią KuczbKat 310.

»dobroć, (i, a) mądrość« = bonitas et prudentia Modrz [szyk 8 : 6] (14): yeſt [Chrystus] yaſnoſzcz ſzwyatloſzczy ſzwyerczyadlo bez zmazy a vyobrazenye dobroczy y mądroſzczy bozey PatKaz I 4v; WróbŻołt dd4v; MurzNT 103v; KromRozm II r3; BibRadz II 135c marg; Gdy tedy ten młodzieniaſęk [!] lata ſwe dobroćią y mądrośćią przewyſzſzał/ tedy go za dziw nieiaki temu to ſtarcowi pokazali. KwiatKsiąż E3; Ale kthoż może miłość niebieſką tę/ ktora s pięknośći/ z dobroći/ z mądrośći/ boſkiey ſie wzniecza doſkonále chwálić? GórnDworz Mm6; Nád to ieſzcże/ ony oycámi zowiemy/ ktorych opiece/ wierze/ dobroci y mądrości inſzy ludźie poleceni bywáią KuczbKat 305, 410; WujJud 50; ModrzBaz 13; ArtKanc I11; LatHar 665; SkarKazSej 660b.

»dobroć, (a, i, albo) miłosierdzie« [szyk 18 : 5] (23): ZapWar 1535 nr 2413; LubPs Tv; BibRadz I 103c marg; W pthaku Pelikanie wielką dobroć á miłoſierdzye przećiw dzyeciom ſwoim [Pan Bóg naznaczył]. BielKron 1v, 148v; RejAp 50v; RejPos 157v, 169, 171v, 208v, 284v; wolę ia thych ſłupow nábudowáć około ſiebie co ſie nigdy nie obálą á wiecżnie trwáć będą/ to ieſt/ ieden s cnothy/ drugi s ſpráwiedliwośći/ trzeći z dobroći á z miłoſierdzia RejZwierc 50; RejPosRozpr b3; KarnNap D; KochPs 135; SkarŻyw 164; NiemObr 99; ná zaſługi moie nic ſię nie ſpuſzcżam/ ále nádźieię w dobroći y miłośierdźiu twoim pokłádam. LatHar 206; WujNT 391; Iáko człowieká znamy z twarzy/ ták P. Bogá z dobroći/ z miłośierdźia/ z łáſkáwośći/ z prawdy/ y z innych cnot iego Bozkich SkarKaz 278a, 280b; SkarKazSej 665a, 707b.

»miłość, (i, albo) dobroć« [szyk 3 : 2] (5): O boże wſſechmotzny niewymowné dáwam dzięki twé miloſci albo dobrocij/ ijżeſmi twégo ſyna dál OpecŻyw 15; A gdy ſie vkazáłá dobroć y miłość ku ludzyom zbáwicielá náſzego Bogá/ nie wedle vcżynkow náſzych/ ále z miłoſierdzya RejPosWiecz³ 98; CzechRozm 53v, 89v; O nieoſzácowána dobroći y ku Rzeczypoſpo: miłośći/ kto ćię dźiś náśláduie? SkarKazSej 669a.

»dobroć, powścięgliwość« (2): Mnie ſie to niezda pánie Wapowſki/ áby dobroći/ powſcięgliwośći/ y inych cnot ktore chceſz w. m. áby Dworzánin wlał w ſwego páná/ náucżyć ſie ktho mogł GórnDworz Ee8.

»dobroć, (i) prawda« (3): LubPs L2; W twym kośćiele chwálebné imię twé wſpomionę/ A to więc prze dobroć onę/ Y prze wrodzoną/ boże wiecżny/ prawdę twoię KochPs 201, 83.

»dobroć, (i) skromność« = probitas et moderatio Modrz [szyk 1 : 1] (2): RejZwierc 49; ſą nikcżemni/ ktorzi pochlebuiąc dźiatkam wielkich Pánow [...] pirwey w ich ſercá cedzą pychę y nádętość/ niżli iáką wiádomość dobroći y ſkromnośći. ModrzBaz 12.

»dobroć i (a) sprawiedliwość« [szyk 5 : 3] (8): GliczKsiąż E8v; LubPs gg4; My theż y ſpráwiedliwość/ y dobroć/ y nieśmiertelność mamy/ przez Kryſthuſá z łáſki/ ále nie z nátury iáko Syn. GrzegRóżn D3v; RejZwierc 44v; Tám ſtąd poznáwáć muśimy/ co ieſt dobroć y ſpráwiedliwość/ á co złość y niepobożność. WujJudConf 74; CzechRozm 218; WujNT 259; [Faryzeusze] ná zwierzchownych tylko vczynkách pokłádáli dobroć y ſpráwiedliwość ſwoię SkarKaz 310a.

»dobroć, (i) srogość« = bonitas et severitas Vulg [szyk 1 : 1] (2): Obáczże tedy dobroć y ſrogość Bożą: to ieſt/ przećiwko tym ktorzy vpádli/ ſrogość: á przećiwko tobie dobroć WujNT Rom 11/22.

»dobroć, (a, i) stateczność (a. statek)« [szyk 2 : 2] (4): nye godziło ſie dzyatek ſwych káráć [...] gdyby dzyatki ſáme dobre były/ s przyrodzenya dobroć á ſtátecżnosć miłowáły. GliczKsiąż F6, H7v; [o Chodorowskim] STátecżność tu y dobroć ſpołem ſie zmieſzáłá/ A ſnadź ieſzcże w pieluchach onego záſtáłá PaprPan D, G3.

»(ni, nie) dobroć i (ani, ale) strach (a. bojaźń)« [szyk 2 : 1] (3): Bo gdy ſobie wſpomionieſz dobroć y ſtrách iego/ Będzyeć iuż żal obráźić Páná ták możnego. RejWiz 187, 50; ieſli białogłowy kęs co dobrego cżynią/ że im to nie z dobroći/ ále z boiáźni pochodzi. GórnDworz Y5v.

»dobroć a swoboda« (2): vbráwſzy ią [niewiastę z wyspy] w cudne odźienie/ bo ten tám lud nágo chodźi/ nákarmiwſzy dobrymi potráwámi y vpoili winem łágodnym/ darowawſzy puśćili ią záſię do ſwoich wolno. Oná potym wſzem ſwoim opowiádáłá wielką dobroć á ſwobodę gośći przypłynionych. BielKron 441, 447.

»dobroć i świętobliwość« (2): Oſtatecżnie dobroć y ſwiętobliwoſc iego w tym ſie vkazała/ iż gdy vmarł [...] niebył ieden w mieſcie ktoryby go niezałował WróbŻołtGlab A4v; dobroći y śwyętobliwoſći yego [Boga] náſládowáli/ á przykazánya yego pełnili. KromRozm II kv.

»dobroć i uprzejmość« (2): Więc ktemu táż fortuná tym go vſtroiłá/ Ze dobroć y vprzeymość wielką w nim ſpráwiłá. PaprPan E4.

»(wiel)możność, (i) dobroć« [szyk 2 : 1] (3): OpecŻyw 108; Tu obacżáć mamy. I. Pocżątek z wyſławiániem możnośći y dobroći Páńſkiey. LubPs G2 marg; Odpuśćże nam winy náſze/ ktoremi gniewamy záwſze/ dobroć y wielmożność twoię/ vkáżże nam łáſkę ſwoię. ArtKanc D2v.

»dobroć, (i) wstyd« = verecundia, probitas Modrz [szyk 3 : 2] (5): wſzytkim wobec pocżćiwym [białem glowom] trzebá cnoty małżeńſkiey/ trzebá wſtydu/ dobroći/ bacżenia/ porządku/ vmieiętnośći/ iáko dom ſwoy rzędzić GórnDworz V8, B7v; Lecż ono źrzetelna rzecż ieſt/ iż gdyby ſtátecżne wychowánie/ wſtyd/ dobroć/ cnotliwe á święte obycżáie w ktorey Rzecżypoſpolitey moc miáły/ tedyby tám Státutow lub praw nietrzebá ModrzBaz 69v; KochPieś 39; Phil G4.

»(wszech)moc(ność), (i, a) dobroć« [szyk 13 : 3] (16): LubPs gg4; Abowiem on ſam ieſt Bog á Pan wiecżney mądrośći/ mocy/ y dobroći ſpolnie z Synem ſwoim y z Duchem świętym BibRadz I *3, I 303c marg, Ps 59 arg, 144 arg; dał [Bóg] tę znáiómosć: żeſmy vználi iego wielmożność/ moc/ y dobroć/ mądrość/ y opátrzność we wſzyſtkich rzeczach BiałKat 76, 156; KuczbKat 410; WujJudConf 49v; KochPs 86; Kśięgi ſwoie zwał wſzyćiek świát/ y káżde námnieyſze ſtworzenie. Bo wnim dobroć/ wſzechmocność/ y bogáctwo Boſkie/ poznáć y wycżytáć mogł. SkarŻyw 56, A3; LatHar 147, 219 [2 r.], 457.

»dobroć, zacność« (2): niepatrz więcyi na dobroć zacnośc ludzką/ niſz na práwdę pana twoiego i ſłowa iego MurzNT 126.

»dobroć, (a(l)bo, a, i) złość; złość z dobrocią« = bonum et malum Modrz, Vulg [szyk 15 : 7] (22; 1): BierEz I4; TAkież y po ocżu dobroć albo złoſć może być poznana GlabGad N5v, A4, L8 [2 r.], M [2 r.], Mv [2 r.], N3v; SeklWyzn b3; Y niepodobna to rzecż v Bogá y v ludzi/ áby złość z dobrocią iednákiey odpłáty były kiedy. BielKron A5; pan chceli áby go ći/ ktorym on roſkázuie zá co mieli/ muśi raz dobrocią/ drugiraz złoſcią nárabiáć GórnDworz Ff7, Bb4v; RejZwierc 102; BudBib Prov 14/22; Bo ſpráwiedliwość á nieſpráwiedliwość/ dobroć á złość nie przeto ſą rzecży rozne/ że ták o nich ludzie rozumieią y ná to ſię zgadzáią ModrzBaz 1v, 29; ArtKanc P15, P20v, T; Oto Krolu chwały/ pátrz iáko ſię wſławiłá złość moiá/ á dobroć twoiá? LatHar 269; SkarKaz 611a. [Ponadto w innych połączeniach strukturalnych 3 r.].

»prze(z) dobroć« (14): Gdy ktorą rzecż w ſwey mocy maſz/ A inemu iey dopuſzcżaſz: Prze ſwą dobroć k temu przyidzieſz/ Bárzo iey łatwie pozbędzieſz. BierEz M3; OpecŻyw 107; KOloman wzgárdził pleſzem á ſtolec krolewſki przyiął [...] przez brátá młodſzego dobroć BielKron 301v; PaprPan Aa3v; vczyń łáſkę zemną Prze dobroć ſwoię świátu nie táiemną. KochPs 34; Confitemini domino quoniam bonus. Chwalćie páná prze dobroć iego niewymowną KochPs 163 [idem 177, 179], 42, 103, 160, 177, 179, 201; ArtKanc B4v; GrabowSet F3v.

»w dobroci« = in bonitate Vulg (11): Bonus es tu: et in bonitate tua doce me iuſtificationes tuas. Dobris thy ieſt/ á w dobroci twey racży mie navcżyć ſprawiedliwoſci twoiey. WróbŻołt 118/68 [przekład tego samego tekstu LubPs bb2]; O Pánie tyś w dobroći twey ieſt wiecznie nieſkońcżony LubPs dd6v, aav, bb2, dd4v, dd5, ee5, gg3v; abowiem w rozgniewániu moim vderzyłem ćię był/ a w dobroći moiey zmiłowałem ſię nád tobą. BibRadz Is 60/10; ArtKanc 110v, T.

»według dobroci« = secundum bonitatem Vulg (2): Y vcżyniłeś w nas Pánie Boże náſz/ według wſſelkiey dobroći ſwoiey/ y według wſſyſtkiego zmiłowánia twego onego wielkiego: iákoś mowił przez ſlugę twego Moizeſſá Leop Bar 2/27; GrabowSet I3v.

»z dobroci« = de bonitate Vulg (61): OpecŻyw 33; [Syn Boży] od uyekow s ſwey beſzmyerney dobroczy umyſzlyl ſtąpycz naſzwyath PatKaz II 30, 45v; ZapWar 1535 nr 2413; LibLeg 11/152; RejKup r7, z6, dd7v; GliczKsiąż P7v; LubPs cc2 marg; RejWiz 52v, 53, 169v; Leop 4.Esdr 7/68; BibRadz I 103c marg, II 17b marg; BielKron 441; RejAp AA4v, 50v; GórnDworz L1; RejPos 140v, 142, 142v, 147v [2 r.], 171v, 329v; BiałKat 76; kiedy my nawięcey mnimamy iżeſmy iuż zginęli [...] tedy Pan Bog nawięcey z wielkiey dobroći ſwoiey ſzuka nas y ſtára śie o nas KuczbKat 376, 110, 205; RejPosWstaw 21v; RejPosRozpr b3; CzechRozm 53v, 89v, 266; KarnNap C2v; Ten [Bóg] nas/ z ſwéy dobroći żywéy/ Odiął śmierći vkwápliwéy KochPs 95, 199; SkarŻyw 270; CzechEp *3; NiemObr 16; ArtKanc F19v, I4; ActReg 108; GrochKal 3; Vćieſzyłeś mnie/ z ſwey dobroći/ Pánie/ Odmieniłeś płácż/ w weſołe śpiewánie GrabowSet I, C3, Pv; LatHar 627; WujNT 391, 520; Iakóż tego z dobroći ſwéy pánſkiéy/ wſzem áż do Séymu przyſzłégo Koronnégo pozwalamy SarnStat 96, 153, 1002; SkarKaz 209b, 349a, 611a; SkarKazSej 672b, 699b; Ktorym dobra przypádły bez prace y troſki/ Po rodźicách y krewnych/ tak z dobroci Boſkiey. KlonWor 55.

»za dobrocią« (2): zá dobroćią Bożą przez Duchá świętego podáne ſą nam ty Kſięgi święte/ ktore zowiemy Biblia BibRadz I *7; GórnDworz I.

»najlepsza i najwiętsza dobroć« (1): Deus optimus maximus, Pan Bóg naylepſza y naywiętſza dobroć. Mącz 266d.

»najwyższa, wysoka dobroć« (5 : 1): Zachować w radzie taiemnoſć ieſt wyſoka dobroć. BielŻyw 96; KromRozm II b2; ſmieſz mowić y piſáć/ náprzećiwko Pánu Bogu/ nawyſſſzey dobroći y tzyſtośći KrowObr 220v; Repudiare volupatis patricinium, Nie chcieć więcey dzierżeć s temi którzi roskoſz zá nawyſzſzą dobroć poczitáyą. Mącz 284a; GórnDworz Mm5v; LatHar 297.

»nieskończona dobroć« (2): Słuchayże pilno coć tu powieda oná nieſkoncżona dobroć/ á ten iuż nam zeſłány błogoſłáwiony Syn iego RejPos 146, 149v.

»dobroć niestworzona« (1): Pan Kryſtus dobroć nieſtworzoną [!] chćiał/ áby káżdy człowiek Krześćijáńſki/ z nyeiákiey ſtrony wiedźyał o dniu onym oſtátecznym. LeovPrzep F4v.

»sama dobroć« (3): [Boga nazywamy] Nie tylko dobrym/ co ieſt mnieyſzą rzecż/ ále też y ſámą dobrocią/ co ieſt rzecż więtſza. SarnUzn B8, C; Acacia id est Innocentia ‒ Sama dobrocz. Calep 11a.

»studnica dobroci« (1): PAnie náſz ſtudnico dobroći/ Oycże nie rodzony/ od ćiebie wſze dobre pochodzi ArtKanc B14.

»dobroci źrzodło« [szyk 1 : 1] (2): Tyś dobroći źrzodlo/ y to ták trwáć będźie/ Tyś ſtudnicá łáſki nieprzebrána wſzędźie GrabowSet Dv, X3v.

»dobroć i istność« (1): Alem ią [Bóg] ieſth nie tylko miłoſierny/ ále też ſámo miłoſierdzie/ ſámá dobroć y ſámá Iſtność SarnUzn C.

»dobroć, (i) miłosierdzie« [szyk 1 : 1] (2): PAn bog w troycy iedyny/ mądroſć nieſkonczona Dobroć y miłoſierdzie/ moc niewyſłowiona Ieſt ták namiłoſciwſſy/ w káżdey ſwoioy [!] ſpráwie. KlerWes A; SarnUzn C.

»miłość, dobroć« (2): OpecŻyw 91; O miłośći coś ſłowy nie ieſt wymowiona/ O dobroći/ coś ſmysły nie ieſt ogárniona/ [...] Rácż mi to/ proſzę ćię/ dáć GrabowSet P3.

»dobroć, (a, i) prawda« [szyk 2 : 2] (4): KromRozm II b2; GliczKsiąż K7v; Tyś ieſt Bog [...] Tyś prawdá nieſkońcżona/ dobroć/ żywot/ zdrowie RejWiz 165; bo iego [Boga] Drogi/ dobroć á prawdá GrabowSet G4.