[zaloguj się]
[pdf]

DORZUCANIE (1) sb n

Fleksja

A sg dorzucani(e).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. dorzucić.

Dodawanie, dokładanie; interpretowanie z jakiegoś stanowiska: to co wyſzſzey powiedziano było o iednośći TROYCE s. weſpoł/ oni [heretykowie] tylko do perſony Oycowey to wſzytko prziwięzowáli. [...] Widząc to tedy błogoſłáwiony Athánázius/ Heretikow wykrętne dorzucánie chciał wyłożyć tu to mieyſce. [...] Bo iáko dziś thák y záwżdy ſłowá Páwłá s. Káczerze zwykli wywrácáć. SarnUzn G.

Synonimy: dobaczenie, domysł, domyślenie, dorozumienie, przydatek, przydanie, przymiot, przysada.

Cf [DORZUCAĆ]

LZ