[zaloguj się]
[pdf]

DRĘCZĄCY (4) part praes act

dręczący (2), dręcząc (2); dręczący RejPs, Mącz; dręcząc RejKup, SkarŻyw.

Fleksja
sg
mNdręczący, dręcząc nNdręcząc
pl
G dręczących

sg m N dręczący (1), dręcząc (1). ◊ n N dręcząc (1). ◊ pl G dręczących (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Zadający komuś cierpienie fizyczne lub moralne (3): ábowiem miáſto dręczących czártow przeſládowáli mię nieprzyiaciele mogi. RejPs 23v.

dręczący kogo (2): Ieſzcże był w dom iey niewſzedł: á cżárt dręcżąc ią vćiekł SkarŻyw 308.Cf dręczący kogo w czym.

dręczący kogo w czym (1): Niedzbam [!] ya nicż o wymyſły Kyło by był vmýſł cziſty A Sercze wſſwey nièwinnoſczi Czuyacz przi Sprawiedliwoſczi Niedreczącz niwczem bliżniego A miłuyacz Pana ſwego RejKup cc2v.

2. Prawdopodobnie w funkcji strony zwrotnej: męczący się, trapiący się (1): Cruciatus, Męczący/ Dręczący/ Trapiący Mącz 69d.

Synonimy: 1. dokuczający, męczący, trapiący.

Cf DRĘCZYĆ, DRĘCZYĆ SIĘ

ZZie