[zaloguj się]
[pdf]

DWUJĘZYCZNY (4) ai

dwujęzyczny (3), dwojęzyczny (1); dwujęzyczny GroicPorz, Leop (2); dwojęzyczny Mącz.

Fleksja
sg
mNdwujęzyczny
Ldwujęzycznym
pl
N m pers dwujęzyczni

sg m N dwujęzyczny (2). ◊ L dwujęzycznym (1). ◊ pl N m pers dwujęzyczni (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII – XIX w.

Obłudny, fałszywy, dwuznaczny, wykrętny; bilinguis Mącz, Vulg (4): Bilinguis, Nieſtały/ W rzeczy nie pewny/ Dwoyęziczny/ też mówiemy Omyłny. Mącz [194]c.
a. W funkcji rzeczownika (3): Ktorzy máią być w Rádę obierani [...] niepijánice/ niedwuięzyczni/ nie pochlebcy/ nie błaznowie/ nie nátrętowie GroicPorz b3v; á nád dwuięzycżnym przeklętſtwo co gorſſe [et denotatio pessima super bilinguem]: á záuſſnikowi nienawiść/ y nieprzyiaźń/ y ſromotá. Leop Eccli 5/17; Zauſznik y dwuięzycżny ieſt przeklęty [susurro et bilinguis maledictus]: ábowiem wiele ich zwádzi máiących pokoy. Leop Eccli 28/15.

Synonimy: dwosłowny, fałszywy, niepewny, nieszczery, obłudny, omylny.

Cf DWOJJĘZYCZNY

ZZie