»omylne bogactwa« (3): RejPos 326; Fráſunek świecki y omylne bogáctwá/ ſą iáko ćiernie. WujNT 52, 138.

»omylny(-e) czas(y), wiek(i)« [szyk 4:1] (3:2): Iż żaden nic nie bacży cżáſu omylnego/ A iáko co ma przypáść ná tę nędzę iego. RejWiz 144; Wieſz też iuż/ iż y thy omylne cżáſy twoie/ iuż vſtáwicżnie ſą w opiece Páná twego RejPos 110, 181v, 214v; GrabowSet M3v.

»omylna (pani) fortuna« [szyk 3:2] (5): RejJóz E7v; Y fortunie omylney też nie záwżdy dufay/ Rádſzey cnego rozumu s poććiwoſcią ſłuchay. RejZwierc B4, 23, 124, 178.

»omylna moc« (2): á nie przećiwi ſie tem ktorzy ſie kocháią w omylnych mocach ſwoich RejPs 60v; RejWiz 106.

»omylna nadzieja« = fallax spes Mącz [szyk 31:4] (35): o zły márny ſwiecie/ Iákoż tá twa omyłká ty nędzniki gniecie. Ktorzy tobie ſnadź więcey niż Bogu dufáli/ A omylną nádzyeię w tobie pokłádáli. RejWiz 83; Omylna nádzyeyá długiego żywotá. RejWiz 84 marg [idem] Cc8; Mącz 117a; RejAp 150v, Ee3; Omylna nádzyeiá w cżłowieku RejPos 138v marg; Ewányelia [...] Przećiwko omylney nádziei á bogáctwom ſwiátá thego. RejPos 161; Ewányelia [...] Przećiwko omylney nádzyei w káżdych ſpráwach bez Kriſtuſá. RejPos 229, 8v, 31, 133, 152, 177v (23); RejZwierc 246; NiemObr 179; Zkąd omylną nádzieię y błąd widźiéć mogę. KochMuza 26; GrabowSet D4v, R; GosłCast 50.

»omylna obłuda« (1): Swiát ieſth omylna obłudá. RejZwierc 150 marg.

»omylna pociecha« [szyk 3:1] (4): RejPos 138v; ſzukaymyſz tedy tego/ opuśćiwſzy fáłeſzną obietnicę y omylną poćiechę Antykryſthowę GrzegŚm 9; RejZwierc 114 marg, Bbb.

»omylny pokój« [szyk 3:1] (4): A potym pokoy ſwoy nam łáſkáwie obiecuie zoſtáwić/ á nie ták omylny iáki ſwiát obłędliwy miedzy ſobą záchowywa. RejPos 143v, 334v, 335; RejZwierc [28³]v.

»omylny przyjaciel« [szyk 5:2] (7): RejWiz 58v, Cc8; BibRadz I 276a marg; Tákże też táki przyiaciel omylny/ bá chociayćiby czo przykrego powiedział/ bá rownie to ſobie miey iákoby cie dziecię ſpluſkáło. RejZwierc 92, B [idem], 91v, 91v.

»omylna przyjaźń« (2): Omylna przyiayń [!] niewieſcie. RejJóz K4v marg; RejPos 145.

»omylne przymierze« (1): Obrony żadney/ zbroie żadney/ máiętnośći ſwej właſney żadney/ [...] tylko ſie cieſzą omylnym przymierzym iákimśi. RejZwierc 188.

»omylna rada« [szyk 18:5] (23): á nie da ſie vnieść zá iáką omylną rádą á wymyſłem tych fáłeſznych Prorokow ſwiátá tego RejPos 187v; iákoć to wyſzſzey powiedzyano ieſt/ iż káżda tu rádá omylna ieſt bez rády Páná Bogá twoiego RejPos 205v; Omylna rádá káżdemu ná vpadek. RejPos [323] marg, 189, 205v, 239v [2 r.], 240 [2 r.], 241v, 257v (18); Rádá omylna nic nie pożytecżna. RejZwierc 92 marg [idem] Bbb2; GosłCast 41; KlonWor 70.

»radość omylna« (1): A drudzy ácż zánie [za dusze] nie zwonią/ ále śię ráduią rádośćią omylną/ iákoby cżłowiek ſzedł duſzą iákąś do niebá żyć żywotem wiecżnym GrzegŚm 29.

»omylna rozkosz« [szyk 6:1] (7): RejWiz 48v, Cc8; Mącz 165b; kthorzy thu będąc w tych omylnych roſkoſzach ſwiátá tego vmartwiáią á práwie iáko pośćináią ciáłá ſwoie RejAp 169v; RejPos 54, 179v; Day mi docżekáć wieku ſpokoynego. Tám duſzá wzgárdźi (ácż iey dźiś należy) Roſkoſz omylną GrabowSet D.

»omylne sny« (1): Abo iżby miał w iákie omylne ſny ábo w iákie widzenia pokłádáć nádzieię ſwoię. RejPos 188.

»omylne szczęście« [szyk 2:2] (4): BielKron 112; RejAp 40; Wnet ſię ſzczęście Pogánom zmieniło omylne/ Iż im ſerce vpádło y vphy pośilne. StryjKron 732; Pánno vmyſłu męſkiégo: Krzywdá ſczęśćia omylnégo/ Odćinać kwitnącé látá Nagle ćię zdéymuiąc z świátá. ZawJeft 44.

»omylne wątpliwośći« (1): A ták porucżywſzy ſie w opiekę Pánu ſwemu nie ſie nie lękay á nic ſie nie thrwoż żadnemi omylnemi wąthpliwoſciámi ſwiáthá thego/ á przypátruy ſie mocno ſpráwam Páńſkim RejAp BB6v.

»na wszem omylny« (1): gdiż ieſt [dobrodziejstwo świata] niepewne/ gdiż ieſt ná wſzem omylne/ ieſlić nie przydzie z łáſki á z dobrodzieyſtwá Páná twego. RejPos 40v.

»omylny(-e) żywot, życie« [szyk 9:3] (11:1): RejPs 177; iż gdzyem ia ieſt tám też chcę áby był y wiemy ſługá moy. A iuż nie do cżáſu ſłusznego iáko tu był zá cżáſu żywotá tego omylnego/ Ale iuż tám odmieniwſzy to mdłe á śmiertelne ciáło ſwoie/ [...] ná wieki wiecżne. RejPos 222, 158v, 183v, 190v, 222v, 258v [2 r.], 315v, 357; GrzegŚm 28; A ieſliże ſie záchowa w thym żywocie [...] á wedle woley á roſkazánia Páná ſwoyego/ [...] tedy nigdy nie vmrze iedno ták przeſtąpi s tego żywotá omylnego á docżeſnego do żywotá onego wiecżnego RejZwierc 4v.

»doczesny (a. docześny) a omylny« [szyk 3:1] (4): A drudzy záſię márnie w tym ſzukáli á łápáli tych docżeſnych á omylnych pożytkow ſwoich. RejPos 187v, 179v, 334v; RejZwierc 4v.

»omylny, fałszywy« (1): O nędzna obłudnośći/ o nádzyeio łżywa/ Iákaſz tu ieſt twa ſpráwá omylna fáłſzywa. RejWiz 83.

»(barzo) krotki (a. krotko trwający, a. krociuchny) a omylny« [szyk 6:2] (6): Bo mi ſie iſćie zda/ iż to ich kochánie bárzo iem będzie omylne á krotko trwáiące RejPs 107; RejPos 315v, 317, 335; náſze krotkie ty á omylne cżáſy ſą pod przygody poddáne RejZwierc 152, 48v, 115v, 170v. [Ponadto w połączeniach szeregowych 6 r.]

»marny a omylny« (3): o nędzny niedowiárku/ ktory opuśćiwſzy pokoy/ ſpráwy/ y opátrzność Páná ſwego/ idzyeſz zá tym nędznym ſwiátem/ á zá tym mámym á omylnym pokoiem iego RejPos 335, 193v, [323].

»omylny a mizerny« [szyk 2:2] (4): RejAp 104v; [Pan] wſpomoc nas będzye miłośćiwie racżył/ iż ſie thu ieſzcże zá żywotow ſwoich obacżymy/ w tym mizernym á omylnym włodárſtwie ſwoim. RejPos 193v, 115, 183v.

»nędzny a omylny« (2): A s tego nędznego á omylnego żywotá docżeſnego/ ták iáko piſmo powiáda/ przeſtąpi do żywotá nigdy nie dokońcżonego RejPos 158v, 190v.

»omylny a (i) niepewny« [szyk 3:2] (5): Ale yednák y to nyepewna á omylna regułá. KromRozm II q4; Ale iuż nie dziw iż to cżyni cżłowiek ktore^go ſłowá y piſmá/ [...] niepewne á omylne ſą RejAp 196v; RejPos 356v; KuczbKat 140; A ták ma być vważan gniew/ áby nie ledá s przycżyny był poruſzon/ gdyż wiele przycżyn ieſt y omylnych y niepewnych ná ſwiecie. RejZwierc 78v.

»obleśny a omylny« (1): á oddal odemnie obleſſne á omylne żyćie ná ſwiećie/ ále by záwżdy było według ſwięthey náuki twoiey. RejPs 177:

»obłudny a omylny« (1): Abowiem nie ieſt nikt ták ſproſny áby nie obacżył iáka ieſth obłudna á omylna przyiaźń á miłość miedzy ludźmi wedle tego ſwiátá. RejPos 145.

»omylny a słaby« (1): á ktory [świat] ieſth omylny á ſłáby. RejAp 49v.

»wymyślny a omylny« (1): lepiey tedy/ y beſpiecżniey trzymáć ſię rzecży pewney/ to ieſt piſmá świętego/ dawſzy pokoy wymyślnym y omylnym trádycyam. NiemObr 76.

»zły a omylny« (2): á ludzye Pánu ſwoiemu wierni [...] nic ſie nigdy nie dáli vwodzić tey złey á zákáżoney ſoli/ á tey złey á omylney ſwiátłośći ſwiátá thego. RejPos 339, 334v. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»doktor omylny« [szyk 2:7] (3): Iż chorego nigdy nie lecżyli/ mdłego nigdy nie vtwirdzili/ [...] Słuchayże zá coć to Pan dáie thákowe omylne doktory twoie RejPos 205v, 205v, 213.

»duch omylny« (3): áni tey obrony ná ſprzećiwniká ſwoiego/ á ná duchá omylnego/ nigdy mieć nie możemy/ bez Boſkiego wſpomożenia twego. RejPos 117; Y będą ſie vciekáć do wieſzcżkow/ do cżárownikow/ á do tych ludzi ktorzy duchá omylnego máią. RejPos 188, 261v.

»omylny(-e) głos, wołanie« (1:1): RejPos 346v; chybá iżby Bog był coby ſie w złoſciach kochał/ tożby mogł być Bogiem náſzym/ á wyſłuchawáć tego omylnego wołánia náſzego. RejZwierc 261.

»omylny Mesyjasz« (1): Bo ie bárzo záwodzi omylny Meſyaſz/ Co go ieſzcże cżekáią/ á on iuż nie będzye RejWiz 164v.

»omylne mni(e)manie« [szyk 8:3] (11): Stára ſię iákoby im wybił z myſli omylne ich mnimánie BibRadz II 64v marg; Toć by ſię wiárá náſzá z gruntu obáliłá/ A nas by w tho omylne mnimánie wpráwiłá GrzegRóżn Ov; RejAp 43v; Omylne mnimánie cżłowiecże. RejPos 248 marg; Iuż ſie nędzniku obácż á wyſtąṕ y s thego omylnego mnimánia ſwego/ ktoreś miał o vſpráwiedliwieniu ſwoim RejPos 324v, 55, [310], 310v; ktorych ſercá omylnem mnimániem [falsis opinionibus] nápoione łácno śię do rzecży nieprzyſtoynych á ſzkodliwych nákłonią ModrzBaz 17v; NiemObr 68; Zániechayże iuż tego/ mnimánia omylnego/ thrudnoć Bogá okłámáć/ śmierći ſię vwiárowáć/ byś ſię ná kray świátá ſkryć chćiał ArtKanc R20.

»omylne myśli« (1): Iż ieſli cżłowiek kthoregożkolwiek narodu odſtąpi odemnie/ á położy omylne myſli w ſercu ſwoim/ [...] odpowiedźiemu [!]/ ták iż go wyniſzcżę s pośrzodku ludu moiego. RejPos 205v.

»najemnik omylny« (1): á niechcemy ſłucháć głoſu twego á vpominánia twego ſwiętego/ á rádſzey ſłuchamy głoſu naiemniká omylnego RejAp 45v.

»omylna nauka« [szyk 18:7] (25): aby wtedy przewrotnoſci ſwiata: zadny ięzyk faleczny a zadna nauka omylna: myſli naſſych od ciebie: [...] nieodnoſiła RejPs 17v; RejKup B; KromRozm III L5; LubPs A4, B3v, aa4v; KrowObr 54; RejAp 43v, 66v; Iákoż tákich wymyſłow á tákich omylnych náuk/ iáko záwżdy bárzo wiele bywáło/ tákże ſie ich ieſzcże y dziś záwadza. RejPos 177v, 8, 21v, 44, 62, 165 (12); ábo wiádomość rzecży przyſzłych y przeſzłych táiemnych [...] ludziom/ y náukom ich omylnym przypiſuią. SkarŻyw 173; ArtKanc I16v, P7v; SkarKaz 606b.

»omylne posądzenie« (1): Bo nietylo ſię w onym omylnym poſądzániu ſwym vpámiętáli: ále ſię teſz y ná potym przeſtrzegli/ áby ſię ná tákie rozumienie o ludziech nieſkwapiali. SkarŻyw 108.

»omylne poselstwo« (1): mogłbyś ſie rozmyſlić coby ſwiecki pan nád thobą vcżynił/ gdybyś thy z omylnemi tákiemi poſelſtwy od niego/ náiechawſzy ná grunt ábo ná imienie iego/ záwiódłbyś poddąne iego RejPos 241.

»omylny poseł« (2): wſzák cie Pan wielekroć vpomina/ iáko maſz poznáć głos właſny iego á iáko też maſz poznáć głos tákiego omylnego poſłá od niego RejPos 241, 117v.

»omylna postawa ([czyja])« (2): A napirwey pátrzy pokrytośći á omylnych poſtaw cżłowieká złośćiwego. RejPos 251, 251 marg.

»omylna powieść« (5): Wiele kroć mię złoſćiwi vſpráwowáli ſwemi omylnemi powieſćiámi á práwie iákoby báſniami ábych od ſtąpił d [!] zakonu twego RejPs 181v, 178v; RejPos 163v, 207; RejZwierc 78.

»omylne poznanie [kogo]« (1): Ewányelia [...] Ktorą nápiſał Máttheuſz s. w xj. kápit. Przećiwko omylnym náukam/ á omylnemu poznániu Páná ſwoiego. RejPos 8.

»omylny porok« [szyk 4:1] (5): Iż nie przycżyniay ſie zá tym ludem złośćiwym/ bo ia ich nie wyſłucham/ przeto iż ſie dáli zwieść Prorokom omylnym/ kthorzy im powiádáią kłamſtwo/ mowiąc iż nie przydzye ná was miecż áni głod. RejPos 188v, 11, 188v, 251v, 298.

»omylne rozsądki [o czym]« (2): (marg) Omylne rozſądki o ſláchectwie. (—) Iedni gdy łáńcuch vźrzą wnet mu ſie kłániáią/ Iuż nie páná lecż złoto zá ſláchćicá máią. RejWiz 96v, Cc8.

»omylne słowa« [szyk 2:2] (4): Bo ſnadz gdy ſie ktory ſnich trefi trefunkiem rzkomo náwiedzáiąc przigodę moię á żáłuiąc iey omylnemi ſlowy/ á odſſedſſy odemnie przed ſię będzie omnie zwykłem ięzykiem ſwem ſſczebiotał. RejPs 62v, 64, 205v, 335v.

»świadek omylny« (1): Swiádek prawdziwy nie kłáma/ lecż świádek omylny powieda kłamſtwá [Testis veritatum non mentietur: et efflabit mendacia testis falsitatis] BudBib Prov 14/5.

»omylne ufanie« (1): Iż wam Semeiaſz prorokował/ á iam go nie ſłał á przywiodł was w omylne vfánie [et fidere fecit vos super mendacio]. BibRadz Ier 29/31.

»omylna wiara« = vana fidcs Mącz (4): Mącz 475b; Ták iákobychmy go ſobie omylną iáką wiárą ſwoią/ y złemi á ſwowolnemi ſpráwámi ſwemi/ nie ſtráćili RejPos 252, 273; WujJudConf 47v.

»omylna wieszczba (a. wieźdźba)« [szyk 1:1] (2): Y będźie iákoby omylna wieſzcżba tá [Et erit eis secundum divinare mendacium] przed oblicżnośćią ich/ dla onych wielkich przyſiąg im vcżynionych BibRadz Ez 21/23; Aſtrologow wieźdźbá omylna SkarKaz Ooooa.

»omylne wywody« [szyk 1:1] (2): RejAp 104; Aby ták żydowie nie tylko widźieli omylne wywody ſwe/ [...] ále by też y náſzey wiáry pewność o przyśćiu y o kroleſtwie Meſyaſzowym wiedźieli CzechRozm 164v.

»omylny (a, i) fałszywy (a. fałeczny, a. fałeszny)« [szyk 6:5] (11): Wſſytcy kácerze ná to ſye wydawáyą/ áby z yednegoż piſmá S. fáłſſywych á omylnych dum ſwych bronili. KromRozm I M2v; á iżby ſerce á myſl iego odwieść á odchylić racżył od fáłeſznych á omylnych náuk ludzi obłudnych. LubPs aa4v, B3v; Mącz 475b; RejAp 196v; Iákoż ſie tedy vſtráſzyć nie maſz/ ieſliżeś ktory ieſt fałeſzny á omylny Proroku RejPos 188v, 186v, 205v, 298, 314v; CzechEp 223.

»omylny a niepewny« (1): Ale ktoreby [pisma wydane po apostolech] ſie nie zgadzáły z iáſnym poſtánowieniem Páńſkim/ mamy ie rozumieć iuż zá omylne á zá niepewne. RejAp 196v.

»nieprawdziwy a omylny« (1): tedj temu nie mamy wierzić/ y owſzem przeklináć iáko rzecży nieprawdziwe á omylne od ſwiáthá wymyſlone. RejZwierc 8v.

»omylny a obłudny« (1): [Pan powiedział] Iż niechay będą biodrá wáſze przepáſáne/ á pochodnie goráiące. Co potym nędzny á omylny ſwiát wywroćił. Iż niechay przełożony koſcielny będzye vbrány złotem/ [...] ábo wlezye w kápicę/ pod figurą omylney á obłudney cżyſtośći ſwoiey RejPos 345v.

»płony, omylny« (1): TRefiąli ſie też iákie bieſiády álbo rozmowy z miłym prziiacielem/ iuż od niego nic płonego/ nicz omylnego nie vſłiſzyſz. RejZwierc 90v.

»omylny a podezrzany« (1): Y przeto mi ſie zda [...] á nad wſſytko złoto vmiłowáć przykazánie twoie/ á wſſytki ine ſpráwy omylne á podezrzane ná ſtronę opuſćić. RejPs 185.

»prozny a omylny« (1): Prozna tedy á omylna ieſt wiárá o obráźiech/ iákoby pożytek iáki Kośćiołowi Bożemu cżynić miáły. WujJudConf 47v.

»sprosny a omylny« (1): wywody ſproſnemi á omylnemi niſzcżyli á tłumili prawdziwą á wierną nánkę [!] ich. RejAp 104.

»omylny i szkodliwy« (1): ktorzy rząd wſzytek kośćielny pomieſzáć y gubić dom Boży chcą: godźi ſię ich omylne y ſzkodliwe náuki pſowáć SkarKaz 606b.

»zaburzony a omylny« (1): nic ſie nie lękay o przodki ſwoie chociay ták zeſzli w záburzoney náuce á w omylney ſwiátá tego/ otho ſłyſzyſz iáko ten Pan záwżdy znácży á záchowawa od wiekow wierne ſwoie. RejAp 66v.

»zdrożny a omylny« (1): ieſli co zdrożnego á omylnego mowi/ ſkarz go SkarŻyw 147.

»zły a omylny« (3): KromRozm III L3; iedno iuż ieſt brzytki/ mierzyony/ á wyrzucony precż do mieyſcá puſtego/ do cżártá ſproſnego/ iáko to do doktorá złego á omylne^go. RejPos 213, 319.

»omylny a zmyslony« (1): ále też y ſámi ſą ſprzećiwni ſobie/ y onym omylnym á zmyſlonym Dekretałom ſwoim RejPos 89v.

»omylne łudarstwo« (4): áby nas ten obłędny ſwiát nigdy nie mogł odwieść od ciebie/ tymi omylnemi łudárſtwy ſwemi/ á pochlebſtwy ſwemi RejPos 323v, 40v, 293, 335v.

»omylna namowa« (1): Niechże was thedy niezwodzi Ezechiaſz/ áni omyłną namową [vana persuasione] z rozumu nie wywodzi/ á teſz mu niewierzćie. Leop 2.Par 32/15.

»omylna (jest) obietnica« (6): á nigdy omylne nie mogą być obietnice iego/ iż każdemu ſwemu wiernemu káżdy krzyż á vdręcżenie iego ma zawżdy nágrodzić hoynemi zapłátámi á ſowithemi pociechámi ſwemi. RejPos 162v, 173, 239v [2 r.], 263, 335v.

»omylna obłuda« (1): Swiát ieſt omylna obłudá RejZwierc Bbb2v.

»omylne pokusy« (2): Gdyż tho ieſt wola á przeźrzenie iego ſwięte/ áby záwżdy miał iáko ná probie Koſcioł ſwoy á wierne ſwoie: á iżby ie ſobie płáwił iáko złotnik płáwi á przecżyſcia złoto ſwoie/ w tych omylnych pokuſach á w tych obłudnych zwodzyech ſwiátá tego. RejPos 187v, 239v.

»omylna postawa« (1): á iż Pan nie pátrzy ná omylne poſtáwy y ná omylne wymyſły ſwiátá tego/ iedno záwżdy vpátruie ſerce pokorne á vniżone przed Máyeſtatem ſwoim ſwiętym. RejPos 202v.

»omylne rozumki« (1): ieſli tu zá żywotow ſwoich [...] nie damy ſie od niego [Chrystusa] vwieść/ ták iáko nas hoynie przeſtrzegáć racży/ tym błędnym wiátrom ſwiátá tego/ y omylnym rozumkom iego. RejAp BB6.

»omylne słowka« (1): Tákże ty omylne ſłowká bá będąć ſie zdáć iáko cżacżko dzieciom/ ále wybornieby ie mogł do błothá wrzućić/ á máło nie y s pánem. RejZwierc 92.

»omylny świat (ten)« [szyk 40:30] (70): O nedzni ſwieczie omylny Thoċ bląd wtobie bardzo ſylny. RejKup G; A bez weśći [!] ſchodziemy/ z omylnego ſwiátá/ Nie wiedząc pewnie cżáſu/ godziny y látá. BielKom B4, B; Sprobuymy też roſkoſzek ſwiátá omylnego/ Co ie niektorzy kłádą ná mieyſcu lepſzego. RejWiz 19v, 3v, 48v, 62v, 76v, 95 (12); A dobrze/ kiedy ſie ták/ omylny ſwiát mieni/ Iż kiedy mądrzy milcżą/ niech mowią ſzaleni. RejZwierz A6v, 19, 125v; Także też przez otworzenie ſiedmi piecżęći/ [...]znácży nam rozlicżne plagi á pomſty ná ty wſzytki kthorzy ſie dádzą zwieść tym fáłſzom á zwodom omylnego ſwiátá tego RejAp BB2v, 5, 28, 87, 94, 124, 132v; á niechciey ſie nic ſádzić ná tych obietnicach omylne^go ſwiátá. RejPos 163v; Abowiem ſwiát ten omylny záwżdy muſiał mieć/ y ták záwżdy będzye miał áż do ſkońcżenia ſwego/ tákye omylácże á thákie zwodniki ſwoie. RejPos 187v, 2v, 31 [2 r.], 34v, 162, 175 (38); Poznaſz gdzieć co przywrzáło do vmyſłu twego/ Gdy poznaſz obłędnośći ſwiátá omylnego. RejZwierc 29v, 149v, 206, 256v, 258v; KochMRot C2; KochFrag 39.

»na wszem omýlny« (3): Bo tho táki Philozoph/ iż byeg ſwiátá tego/ Pilnie záwżdy przeglądał ná wſzem omylnego. RejWiz 95v, 5, 34v.

»omylna wymowka« (1): iż ácż omylnego páná ſwiátá tego omylnemi wymówkami też vbłágáć możeſz/ ále iuż v niego [Pana] żadney wymowki nie máſz RejPos 335v.

»omylne wymysły« (8): RejAp 198; ktory w proſtocie ſercá ſwoiego/ bez omylnych wymyſłow ſwiátá tego/ ſtoi mocno przy ſwiętey prawdzye iego RejPos 323v, 184, 197v, 202v, 285v, 289v, 338v.

»omylne zwiedzienie« (1): A ták nielza iedno álbo iż muśicie wierzyć ſłowom Páná ſwoiego/ ábo opuśćiwſzy rádę iego/ muśicie zoſtáć przy rádzye onego krolá ciemnego ſwiátá tego/ á náſládowáć omylnego zwiedzyenia iego RejPos 253.

»chytry a omylny« (1): iż ſie może [każdy stan mężczyński] przeſtrzegáć poſtaw á obleśnych ſprawek chytrych á omylnych białych głow/ wiedząc k cżemu to przywiodło iuż wiele zacnych ludzi RejPos 322v.

»omylny a doczesny« [szyk 1:1] (2): A ieſliżeć ſie też będzie pomyſli zdarzáło w tych omylnych á docżeſnych ſpráwach ſwiátá tego/ rozumieyże iż tho ieſt wola Páná twego RejPos 265, 335v.

»dziwny a omylny« [szyk 5:1] (6): RejAp 199v; ábychmy opuśćiwſzy wſzytki ſpráwy dziwne á omylne ſwiátá tego/ [...] ciebie [Boga] ſámego náſládowáli RejPos 281v, 34v, 281v, 338v.

»fałeczny a omylny« (1): ábychmy nigdy nie wierzyli omyłkam tákim: á nie ſzukáli go tám gdzye go nam fáłecżny á omylny ſwiát opowiedáć będzye. RejPos 242, 239v. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»omylny a łżywy« (1): Pátrz iż w omylney á we łżywey zgrái/ Zadna ſie ſpráwá nigdy nie zátái. RejZwierc 216.

»marny a omylny« (6): Abowiem ten káżdego náucży/ Kto mu wiernie ſwe ſpráwy porucży/ Iż ty márne á omylne ſpráwy/ Snádnie zwalcży iáko rycerz práwy. RejAp Cc8; O nędzny Proroku á márny wilku drapieżny/ cożći thák bárzo záſmákowáło ná tym márnym á omylnym ſwiecie RejPos 189, 34v, 250v, 326, 345; RejZwierc 184v.

»omylny a mizerny« [szyk 1:1] (2): RejPos 283v; A czoż gdy my wzgárdziwſzy ten głos ták łáſkáwy iego/ á ty dziwne á nieomylne obietnice iego wolimy ſzukáć rády v omylnego á mizernego ſwiátá tego RejZwierc 256v.

»nędzny a omylny« (8): RejAp 5; ty [...] záwżdyś nam łáſkáwſzą á miłośćiwſzą drogę vkázowáć racżył/ do prętkiego ználezyenia miłoſierdzya ſwego/ á niżli ten nędzny á omylny ſwiát. RejPos 235v, 187v, 215v, 293, [323], 345v [2 r.].

»omylny a niepewny« (1): ábyſcie ſie go [czarta] pilnie ſtrzegli/ gdyż to ſą omylne á niepewne ſpráwy iego RejPos 253.

»omylny a nikczemny« (1): A nie dáj ſie vwodzić omylnemu á nikcżemnemu dobrodzieyſtwu ſwiátá tego RejPos 40v.

»omylny a obłędny« (1): gdy poźrzimy ná ochędogośći á ná rozlicżne roſkoſzy ſwiátá tego omylnego á obłędnego/ kthorego piſmo zowie łotrowſką iáſkinią RejPos 341.

»pochlebny a omylny« (1): Trzeći záſię będzie pochlebny á omylny/ czo około ciebie dziwnemi hánſzlaki á rozlicżnemi wymyſły będzie záſkákował/ iákoby cie ſobie zwiodł á ſpowinowáćił/ á pożytki od ciebie iákie tákie odnośił. RejZwierc 89.

»omylny abo wymyslony« (1): Ale ieſli co vſłyſzyſz omylnego ábo wymyſlonego od ſwiátá tego: iuż rozumiey iż to nie ieſt głos Páná twego RejPos 241.

»zdradny i omylny« (1): Ządza wodz zdrádny y omylny wſzędy/ W łáſce twey ſzkodząc/ iáko może kędy. GrabowSet Q.

»omylny a zły« [szyk 1:1] (2): A nie ciebieć mnie zły á omylny krolu on Moiżeſz z niebieſkiey rády opowiedzyał/ ábychći ſłużyć miał/ iedno Pánu Bogu ſwemu RejPos 240, [323].

»człowiek omylny (a. ludzie omylni)« [szyk 11:9] (20): RejPs 189; KrowObr 223; A ſnadź ieſzcże więcey ná piecży v nas ſłowá cżłowieká omylnego/ kthorego piſmo wſzędy łgarzem zowie RejAp 8, 29v, 179, 191; A ktora ſie kolwiek náuká ábo piſmo nie zgadza s ſłowy ſwiętemi iego/ iuż ieſth fáłeſzne/ iuż ieſt obłudne/ by theż y Anyoł z niebá powyedáć miał/ á nie tylko cżłowiek omylny. RejPos 190; Silny tho węzeł ná omylne ludzi/ iż gdy ſie vkaże iáſna prawdá ná omyłki ich/ iż żaden gęby rozzyewić nie może/ [...] bo ſie iey bárzo trudno ſprzećiwić. RejPos 227, 177v, 200v, 206, 241v, 258v (10); godzili ſie też ludziom omylnym wykłády tákie ſobie zmyſláć/ ktore ſą przećiwne ſłowu Bożemu? CzechRozm 25v; NiemObr 76, 173; A iuż im poſtánowię ná wſzem inákſzy vrząd/ odrzućiwſzy od nich precż ludźi omylnych błąd. ArtKanc Q3v.

»omylne (jest) człowieczeństwo« (2): á wżdy oto oná myſl omylnego cżłowiecżenſtwá ich/ więcey ſie ciągnie zá ſwiátem/ á zá krotkiemi pociechámi iego: więcey ſobie przekłádáiąc doſtoieńſtwá ty zyemſkie/ á niżli ony wiecżne. RejPos 313v, 322.

»fałszywie omylny« (1): áby był wybáwił duſſę moię od człowieká fáłſzywie omylnego á od ięzyká kthory wſobie dwoię rzecz ſtánowi. RejPs 189.

»ludzka mądrość omylna« (1): CzechEp 69 cf »ludzka umiejętność omylna«.

»omylna myśl« (3): RejPos 217v, 317; Abowiem tá niemoc ieſth do mnie práwie poſłem/ vpomináiącz mię iżem ieſt cżłowiek/ á iżbych pámiętał potym ná ſmiertelność ſwoię będęli żyw/ á nie wznośił ſie ku gorze z omylnemi myſlámi ſwemi. RejZwierc 169.

»omylne przyrodzenie« (1): Bo cie záwżdy będzie ciągnęło [przyrodzenie] tám gdzie ſie iego pożądliwość wiedzie. Ale ſie też ty záſię vbierz ná to w drugą zbroię/ z rozumu á s cnothy vkowáną/ vźrzyſz żeć wnet biegáć omylnemu przyrodzeniu twemu. RejZwierc 148v.

»omylny(-e) rozum, rozumki« [szyk 5:1] (5:1): á ty ſie targáć chceſz z omylnym rozumem ſwoim/ á ſzácowáć ty dziwne ſpráwy á opatrznośći Páná tego. RejAp 51v, 53v [2 r.], 242, 288v [2 r.].

»ludzka umiejętność omylna« (1): Ponieważ też wiárá y zbáwienie/ nie záwiſly ná wymowie okazáłey ludzkiey mądrości y vmieiętnośći omylney CzechEp 69.

»na wszem omylny« (1): A owſzem ieſzcże nam powiedáiąc o omylnośći cżłowieká káżdego/ [...] gdyż go ná inſzych mieyſcach piſmá ſwięte ieſzcże ktemu y łgarzem y náwſzem omylnym zową. RejPos 302v.

»grzeszny i omylny« (1): A iákoż o powſzechney gromádźie/ kthora z tych ludźi grzeſznych/ y omylnych złożona bywa/ áby nie błądźiłá powiedźieć mogą? NiemObr 173.

»omylny a łgarz« (1): iż káżdy cżłowiek ſwiátá tego ieſt omylny á łgarz RejPos 317.

»kłamca a omylny« (1): tedym ták rozumiał iż kożdy człowiek ieſt kłamcá á omylny RejPs 171v.

»krewki a omylny« (1): gdyż to pewnie wiecie/ iż krewkie á omylne ieſt cżłowiecżeńſtwo wáſze. RejPos 322v.

»nędzny a omylny« (2): A tu iuż ſłyſzyſz cżego prágnie tá nędzna á omylna myſi twoiá. RejPos 317, 192v.

»omylny i obłędliwy« (1): iż to nie od Apoſtołow prawdźiwych świádkow Páná Chriſtuſowych/ ále od ludźi omylnych y obłędliwych poſzło NiemObr 76.

»obłudny a omylny« (1): [Symeon o Panu prorokował] iż ſie przezeń muſzą zyáwić każde ſkrytośći káżdego ſercá obłudnego á omylnego/ gdyż łácno rozeznáć ſwięte ſłowá iego/ á co ſie zgadza ábo nie zgadza z nimi. RejPos [340].

»słaby a omylny« (1): gdy ią [rozmowę] ſobie będzyemy rozważáć ku náuce náſzey/ á ku podpárciu ſłábe^go á omylnego rozumu ſwe^go. RejPos 242.

»omylny a swowolny« (1): Iáko y Iákub s. nárzeka ná ty omylne á ſwowolne ſzáfárze tych ſkárbow Páńſkich RejPos 194.

»szalony a omylny« (1): á vdáli ſie zá rozumy y zá wymyſły ſwemi/ wzgárdzę ią też imi/ á popchnę ie ieſzcże dáley zá tymi ſzalonemi á omylnemi rozumy ich. RejPos 288v.

»ślepy a omylny« (1): Abychmy nic nie dufáli áni rozumom/ áni náukam ſwoim: [...] Gdyż ieſli to ták nie będzye/ záwżdy ſlepe á omylne muſzą być rozumy náſze RejPos 230.

»złościwy ani omylny« (1): Wiernemu nie złośćiwy áni omylny vmyſł iego/ záſzkodzić nie może. RejPos 261 marg.

»omylne głosy« (1): Y wiele inych rzecży Pan thám opowiedáć racży ludzyom tákowym/ ktorzyby ſie odnieſli od ſwietey [!] woley iego á ktorzyby ſłucháli głoſow iákich omylnych/ tych to fáłeſznych Prorokow RejPos 188.

»omylna postawa« (1): A máłobych nie wolał/ s prawdą ſzalonego/ Niż z omylną poſtáwą wierę namędrſzego. RejZwierz A6.

»omylne rzeczy« (4): RejPs 48v, 122; KromRozm I L4v; KromRozm II ſ2v; A ták gdy vſłyſzyſz duchá iákiego/ ktoryby cie chciał odwodzić do inſzych wymyſłow á do inſzey nádzieie oprocż Páná twoiego/ do vmárłych ſwiętych/ do odpuſtow/ do obrázow/ do gromnicżek/ y do inſzych rzecży omylnych/ [...] vciecżże ſie thy [...] do onych máłych kſiążek ſwoich. RejPos 190.

»omylne słowa« (2): NIe fráſuy ſobie prziiaćielu głowy/ choćiáś záwiedźion omylnémi ſłowy. KochFr 46; KochPam 82.

»omylna wiadomość« (1): Pomyśl ſobie iáko ſłáby ieſt ludzki rozum/ y iáko omylne wiadomości iego. SkarKaz 277a.

»omylny wykład« (1): á więcey [...] dowierzaſz ſłowom álbo obiethnicam cżłowieká omylnego/ álbo omylnym wykłádom iego/ niżli ſłowom Bogá żywego á nieſmiertelnego RejAp 179.

»omylna służba« (2): wymyſláiąc ſobie ine ſłużby á ine wymyſly niżli ieſt ſwiętha wolá á roſkazánie iego. (marg) Iákie ſą omylne ſłużby náſze. (–) RejPos [219] marg, 335.

»omylna zwirzchność« (1): Ewányelia [...] Przećiwko omylney zwirzchnośći przełożonych koſcielnych. RejPos 299.

»omylny zbor« (1): Pan naſz [...] przepuſzcża ná tákowe omylne zbory ſwoie/ powietrza/ ognie/ y inſze okrutne á ſrogie pomſty ſwoie. RejPos 276v.

»nędzny a omylny« (1): A tu záſię káżdy ſtan mężcżyńſki może ſobie przykład bráć s tego nędznego á omylnego krolá RejPos 322v.

»omylny ani odmienny« (1): á ktemu iż nic nie ieſt nigdy omylnego áni odmiennego/ á w namnieyſzym ſie punkcie nigdy nie zmieniło/ cokolwiek kiedy wyſzło s ſwiętych vſt iego/ á z mocnego poſtánowienia iego. RejPos 270v.