Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: GADAJĄC SIĘ

Następne hasło: GADAJĄCY SIĘ »

GADAJĄCY (7) part praes act

gadający (6), gadając (1); gadający GroicPorz, MWilkHist, LatHar, WujNT (2), SkarKaz; gadając BielKron.

Pierwsze a pochylone, drugie jasne.
Fleksja

sg

m G gådając(e)go f G gådając(e)j

A gådając(e)go, gådając A

pl

N m pers gadający

sg m G gådając(e)go (2). ◊ A gådając(e)go (2), gådając (1). ◊ f G gådając(e)j (1). ◊ pl N m pers gadający (1).

Sł stp, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. gadacz.
Znaczenia
1. Dysputujący, rozprawiający (3)
2. Mówiący, rozmawiający, gwarżący (4)
1. Dysputujący, rozprawiający; disputans Vulg [z kim] (3): Potym go náleźli z doktory gadáiąc w kościele BielKron 138v; LatHar 494; WujNT Act 24/l2.
2. Mówiący, rozmawiający, gwarżący; loquens Vulg [z kim] (4): A ieſli by go ná innym mieyſtcu nálaſł z żoną gadáiącego/ thedy wezwawſzy trzech świádkow kthorymi by dowiodł iże z żoną gadał/ ma go Sędźiemu oznaymić GroicPorz 11; Przy grobie ieh dwa będący Z. niewiáſtámi gadáiący. MWilkHist A3; á głos pierwſzy ktorym ſłyſzał iákoby trąby gadáiącey zemną mowił WujNT Apoc 4/1; Czegoś W. K. M. rad ſłuchał/ z ták wielką ochotą/ iżem nigdy W. K. M. drzymiącego ná kazániu/ áni z kim gadáiącego nie widział: to czytáć W. K. M. ácz nie ták znpełnie/ gdy czás znieśie możeſz SkarKaz )( 4v.
Synonimy: 1. dysputujący, rozważający; 2. mowiący, rozmawiający.
Cf GADAĆ, GADAJĄCY SIĘ
MM