[zaloguj się]
[pdf]

[ISKRZYK sb m

Fleksja
sg
N iskrzyk
G iskrzyka

sg N iskrzyk. ◊ G iskrzyka.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVIII – XIX w. w innym znaczeniu.

1. Kamień szlachetny należący do grupy granatów; Carbunculus (Rost: karbunkulus); carbunculus primarius Cn: Iſkrzyk. Carbunculus. Karfunckel ſtein. Iſkrzyk ſtárym Słowakom rzecżony kámień drogi bárzo cżerwony/ w ćiemnośćiách ſwieći iákoby ogniſty wągl/ bárwą álbo y mocámi zwyćięża álbo przechodzi inſze wſzyſtki kámienie ſwieczące álbo pałáiące SienHerb K.
2. lek. Wrzód, karbunkuł; carbunculus Cn: Iſkrzyk ieſt kámień drogi/ tákże zową y wrzod zápáliſty/ v Láćinnikow Carbunculus. SienHerb K; Iſkrzyk/ wrzod ogniſty/ pirwſzy go tłumácż węglikiem názwał SienHerb A3v, D3v, E3v (Linde).

Synonimy: 1. karbunkulus; 2. antraks, karbunkulus, »piekielny ogień«, wąglik, »wrzod ognisty«.]

AKtt