« Poprzednie hasło: JEDNAN | Następne hasło: JEDNANY » |
JEDNANIE (114) sb n
Pierwsze e oraz a jasne, końcowe e pochylone.
sg | pl | |
---|---|---|
N | jednani(e) | jednaniå |
G | jednaniå | |
D | jednaniu | |
A | jednanié | |
I | jednani(e)m, jednanim | |
L | jednaniu | jednaniåch |
sg N jednani(e) (19). ◊ G jednaniå (29). ◊ D jednaniu (5). ◊ A jednanié (33); -é (1), -(e) (32). ◊ I jednani(e)m (8) RejWiz, RejFig (2), RejZwierz, RejZwierc, GórnRozm (3), jednanim (5) BielKron (3), BiałKaz, StryjKron. ◊ L jednaniu (11). ◊ pl N jednaniå (3). ◊ L jednaniåch (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w.
jednanie czego (2): A przeto do vgadzánia roſtyrkow/ do iednánia nieprzyiáźni [inimicitiis tollendis]/ rácżey praw y ſądow vżywáć trzebá/ niż oręża ModrzBaz 63v. Cf jednanie kogo z kim czego.
jednanie kogo z kim czego (1): w niedzielę jednanie było pana kasztelana krzywieńskiego Zborowskiego z panem wojewodą brzeskiem Łukaszem z Gorki niemałego miedzy niemi zaścia Diar 43.
jednanie o co (1): A przetoż tákie táiemne iednánia/ o rzecży iáwnie obrażáiące [tales occultae reconciliationis ex offensionibus palam factis]/ nie rády długo trwáią ModrzBaz 65v.
jednanie miedzy kim (i kim) (4): BielKron 375; Mącz 384c; kończąc rzecz/ to iednánié czynimy/ między Królem Iego M. y Biſkupem przerzeczonym [arbitramur, inter dominum regem et Episcopum praedictos JanStat 226]. SarnStat 184. Cf »jednanie miedzy sobą mieć«.
jednanie z kim (14): LibLeg 11/109; Ceſárzá też w tym ſpráwiono/ iż przyſzedł k ſobie/ ſzukał przycżyn iednánia s krolem Polſkim. BielKron 412v, 64, 383; GórnDworz Dd5; Rozumiey themu/ iż záwżdy łácnieyſze iednánie s przyiacielem niżli z nieprzyiacielem. RejPos 75v, 151, 274v; RejZwierc 114; ZapKościer 1580/8; ActReg 7, 104 [2 r.]. Cf jednanie kogo z kim czego.
W przeciwstawieniach: »jednanie ... obrażenie, swar, wojna« (3): BiałKaz H4v; Bo ſą niektorzi do obráżenia drugich bárzo prędcy: á do iednánia [ad offendendum ... ad placandum] ábo leniwi/ ábo zgołá niedbáli. ModrzBaz 65v; y ná ſeymikách/ iednániach/ ábo właſniey ſwarách/ tumulty/ zwády/ złorzecżeńſtwá/ ſtrzelby/ y z náſzymi Kátholikámi/ w nich cżynią PowodPr 53.
W charakterystycznych połączeniach: szukać (szukanie) jednania (2); do jednania ciągnąć (2); przyjść (przychodzić) na (w) jednanie (2); o jednanie prosić, starać się; jednaniem uspokoić, wytargować; jednanie bezprawne, niepewne, przyjacielskie, tajemne.
»jednanie (miedzy sobą) mieć« [szyk zmienny] (3): LibLeg 11/55; RejFig A7v; DAł żeby to Pan Bog/ żeby y to w obycżáie weſzło/ áby ludźie/ ktorzi chcą iednánie miedzy ſobą mieć [qui offensiones inter se volunt tolli]/ ſzcżyrze powiedáli/ káżdy z ſtrony ſwey/ cżem obráźił bliżnego ſwego. ModrzBaz 64v.
»(za) jednaniem [czyim] pogodzić (a. zgodzić) się« (2): RejFig Dd3; potym v Pereaſławia wtorego dniá Auguſtá/ Zá ſłuſznym wynálaſkiem/ y iednánim Pánow Ruſkich pogodźili ſię StryjKron 190.
»jednanie postanowić« (2): Krol Fráncuſki gdy obacżył iż iednánia poſłowie nie poſtánowili/ z żałośćią tego vżywał BielKron 204, 108.
»[między kim] rozjąć jednanie« (1): [Zwaśnili się przeciw sobie Karzeł cesarz, król czeski a Ludwik Węgierski] Miedzy ktorymi roziął iednánie do cżáſu Vrban piąty Papież/ przes Ianá poſłá ſwego zakonu bráćiey mnieyſzey BielKron 375.
»uchodzić [= zjednać] [kogo] jednaniem« [szyk zmieny] (3): náydowáło ſie iż ná ten cżás pobito tych chłopow około piąćidzieſiąt tyſiąc/ okrom thych ktore vchodzono iednánim. BielKron 202, 211v, 347v.
»jednanie (u)czynić« = arbitrar JanStat [szyk zmienny] (3): LibLeg 11/109; Náás Amonitſki obległ Iabes miáſto Gáláátſkie. A gdy obegnáńcy prośili o przymierze/ rzekł: W ten obycżay vcżynię iednánie z wámi [In hoc feriam vobiscum foedus Vulg 1.Reg 11/2]/ iż káżdemu z was oko práwe wyłupię BielKron 64; SarnStat 184.
»[z kim] wstąpić w jednanie« (1): Iam mnimał pánie Boiánowſki/ żeś W. M. z białemigłowámi chciał wſtąpić w iednánie/ iż to chwilkę niebyło ſłycháć od w. m. bárzo vſzcżypliwego ſłowá przećiwko im GórnDworz Dd5.
»jednanie i porownywanie« (1): áby do mężoboyſtwá ſerdecznego y vczynkowego [...] nie przychodźiło: od tego ieſt iednánie y porownywánie/ ktore tu Pan IEZVS oſtro bárzo ſtánowi y roſkázuie SkarKaz 315b.
»jednanie i przeproszenie (a. przepraszanie)« (2): iednanie ſię ſtalo także i przeproſzenie s ſtron obu, tak sTomaſzem pierſczewſkim i piotrem ſynem iego, ziedney a Iakubem Piersczewskim zdrugiey ZapKościer 1580/8; SkarKaz 315b.
[nie] (pokoj), jednanie i (a, albo, ani) przymierze« [szyk 4 : 2] (6): FalZioł V 52v; zyemia Vegierſka y polſka y zemia nascha Moldawſka bili miedzi sobą wdobrim pokoyv y w przimierzv y wyednaniv LibLeg 11/55; przez ktory [chrzest św.] przychodzimy w iednánie á w wiecżne przymierze z Bogiem Oyczem RejPos 151, 274v; BiałKat 375v; StryjKron 421.
»jednanie a rokowanie« (1): [Chilon] ku iednaniu á rokowaniu przyiacielſkiemu do Korinthu poſłan był BielŻyw 9.
»ugoda (a. ugadzanie), (i) jednanie« = componendum, tollendum Modrz (2): Sthala ssye vgoda y prziiaczielskie yednanye przes vielmozne y vrodzone pany ZapWar 1550 nr 2666; ModrzBaz 63v.
»jednanie i przyczyna« (6): iż tám wthym iednaniu y przytzynie żadne klękánie/ námawiánie/ y proſzenie ćieleſne nieieſt według náſzego rozumu KrowObr 214, 210, 213, 213v [2 r.], 214.
»jednanie i przyczynianie« (2): Vkaſz piſmo ſwięte [... ] gdzie to Bog roſkazał/ iż ſie mamy do duſz vmárłych ludzi vćiekáć/ onych o wſpomożenie/ o iednánie y przytzyniánie/ do Bogá proſić KrowObr 215, 213v.
Synonimy: 1. pakt, przepraszanie, przymierze, rokowanie, ugadzanie, ugoda; 2. pośrzednictwo, przyczyna, przyczynianie.
Cf JEDNAĆ
LW