[zaloguj się]
[pdf]

JEŚLIĆBY (7) cn

jeślićby a. jeslićby.

Zawsze -ſ-; pisownia rozłączna (1).

e jasne.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Spójnik; wprowadza wypowiedzenie okolicznikowe warunkowe (7):
Z trybem oznajmującym w wypowiedzeniu nadrzędnym [zawsze w antepozycji] (3): rodzicy niechayby ſie nie kwápili z dzyećmi ſwemi do dworu boć nyemáſz po co/ yeſlićby go domá myał roſpuſtnego/ weźmyeć go yeſſcże gorſſego y zuchwálſſego z dworu. GliczKsiąż 13; RejZwierz 101 v.

W wypowiedzeniu nadrzędnym występuje: pewnieć (1).

Połączenie: »jeślićby ... tedyć« (1): A ieſlić by się tu trudnym Páweł S. widźiał. Tedić śię obiáśnia ná inſzych mieyſcach/ w piśmie ſwoim. BiałKaz E3v.

Z trybem warunkowym w wypowiedzeniu nadrzędnym [zawsze w antepozycji] (3): Ieſlićby Kryſtus zmartwychwſtał/ Dopieroćby ſwoy błąd rozśiał. MWilkHist D2.

Połączenie: »jeślićby ... tedy« (1): A ieſlićby ćiáło żywe ſámo zábijáne bywáło/ á duch iáki oſobą był oſobną nie śmierthelną/ thedyby pewnie dwie duſzy muśiał mieć cżłowiek/ iednę w ćiele śmiertelną/ á drugą iákąś nieśmiertelną. GrzegŚm 21.

a. W zaleceniach, wskazaniach (1):

Połączenie: »jeślićby ... tedy« (1): Gdy koń martwą koſtkę ma/ [...] przyłożże mu ná to wnet/ tártéy gorczyce [...] ále ieſlićby mu to do trzech dni przegryść niemogło/ tedy mu żelázem przepálić muśiſz SienLek 183.

Cf JEŚLI, JEŚLIBY, JEŚLIĆ, JEŚLIŻEBY, JEŚLIŻEĆBY

TZ