[zaloguj się]
[pdf]

MIGOTAĆ SIĘ (2) vb impf

migotać się (1), mięgotać się (1), [miegotać się]; migotać się KmitaSpit, mięgotać się Leop.

się (1), sie (1).

Teksty nie oznaczają ó; a jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 miegoce sie
praet
pl
3 subst migotały się
imperativus
pl
3 niechåj się mięgoczą

[praes 3 sg miegoce sie.] ◊ praet 3 pl subst migotały się (1). ◊ imp 3 pl niechåj się mięgoczą (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Błyszczeć, lśnić się, połyskiwać (2): [Iáko świátlość zorzey gdy Słońce wſchodzi/ ráno bez obłokow miegoce ſie [rutilat]/ á iáko dżdżem rośćie trawá z źiemie. Leop 2. Reg 23/4 (Linde).]

W porównaniu (1): á ći lepak ktorzy ćiebie miłuią/ ták ſie niechay łſną á mięgocżą/ iáko słońcże gdy wſchodzy [sicut sol in ortu suo splendet, ita rutilent]. Leop Iudic 5/31.

Zwrot: »od śrebra się migotać« (1): Wſzedł w rádę Grus álbo Krol ptaſzy/ iak śnieg biały/ Ná ktorym ſię od śrebrá piorá migotáły. KmitaSpit C4v.
Szereg: »łsnąć się a mięgotać się« (1): Leop Iudic 5/31 cf W porównaniu.

Synonimy: błyszczeć się, iskrzyć się, łsnąć się, połyskawać, połyskować, skrzyć się.

Formacje współrdzenne cf MIGAĆ.

Cf MIEGOCĄCY, MIEGOTANIE, MIEKCEĆ SIĘ, MIGOCĄCY SIĘ

WG