[zaloguj się]
[pdf]

[MONETARZ sb m

o jasne; -e- : -é-; a pochylone.

Fleksja
pl
G monétårzow
D monetårzum.
A monetårze

pl G monétårzow. ◊ D monetårzum. ◊ A monetårze.

Sł stp, Cn brak.

Człowiek trudniący się operacjami pieniężnymi, wymianą pieniędzy lub wypożyczaniem na procent itp., bankier, wekslarz [monetarius – myńcarz BartBydg, Mącz 231b; – mynice kujący, myńcar Calep; myńcarz, co pieniądze bije – monetarius Cn]: miałeś był tedy pieniądze moie rzucić monetårzum [mensariis] (marg) Stolecznikum Takowych wtych ſtronach máło słychać/ Wewłoſzech i indzie ſą poſpolitſzy/ A ci to/ miewaią rozmaité monety i komu potrzeba za lifą (to ieſt mniéi niſzby przyſzło licząc) odmięniaią [...] (–) MurzNT Matth 25/27; wſtąpił Ieſus do Hieruſálem/ i naláſł w kościele [...] monetárze [nummularios] (marg) Greckie słowo inſze tu ieſt [...] a znaczy ty ktorzy drobną a proſtą monetę za wielką odmieniali (–) tam siedzącé/ y vczyniwſzy bycz ſpowroſkow/ wſzyſtki wygnáł i wyſypáł miédz monétárzow [nummulariorum]/ i ſtoły ſprzewracáł. MurzNT Ioann 2/14‒15 (Linde).
Wyrażenie: »stoły monetarzow« = stoły do wymiany monety: wypędził [Jezus] wſzyſtki ktorzy przedawali i kupowali w kościele. Nad to ſtoły monetarzow [mensas nummulariorum] ſprzewracał MurzNT Matth 21/12 (Linde).

Synonimy: bankarz, bankierz, mińcownik. myncarz, myńca, odmieniacz, stolnik, stołecznik, wekslarz.

Cf MONETARYJUS, MONETNIK]

AKtt