[zaloguj się]
[pdf]

MYLNY (3) ai

Fleksja
sg
mN fNmylnå
Gmylnego G
pl
N subst mylné

sg [m G mylnego.] ◊ f N mylnå (1). ◊ pl N subst mylné (2); -é (1), -(e) (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

Taki, który myli, wprowadza w błąd; fallax, lubricus, vanus Cn (3): A ſtáráłem ſie oto záwżdy áby około mnie niepánowáłá żádna niepotrzebna proznoſć á powieſć mylna iedno tylko według náuki twoiey RejPs 187v.
Wyrażenia: »mylne drogi, ścieżki« [szyk 1 : 1] (1 : 1): A trudno iuż maſz tráfić do Páná ſwoiego/ Ieſli ſie vdaſz w błędne ścieſzki ſwiátá tego. Bo gdzye ſie tám obroćiſz wſzędzye mylne drogi RejPos 357v; Zkąd [z labiryntu] żadna Ariádná/ żadné kłębki tylné Wywiéść go móc nie będą/ ták tám sćiéſzki mylné. KochFr 107.

[»labirynt mylny«: Jako sobie poczynał króla ateńskiego Mężny syn pięknej Aetry [...] Przeszedszy Labiryntu mylnego pokoje ZbylEpit 10.]

Synonimy: błędny, niebezpieczny, niepewny, niestateczny, zdradliwy.

Cf DROGOMYLNY, NIEMYLNY

JB