« Poprzednie hasło: NARZĄD | Następne hasło: NARZĄDZAĆ SIĘ » |
NARZĄDZAĆ (18) vb impf
Oba a jasne.
inf | narządzać | ||
---|---|---|---|
indicativus | |||
praes | |||
sg | |||
1 | narządzåm | ||
2 | narządzåsz |
inf narządzać (3). ◊ praes 1 sg narządzåm (13). ◊ 2 sg narządzåsz (1). ◊ part praes act narządzając (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w. s.v. narządzić.
narządzać co (4): Praelium ciens ipse, Bitwę nárządzáyąc. Mącz 53a; Fercula luxuriose struere, Potráwy koſztownie nárządzác. Mącz 422c; Materior ‒ Materią narzadząm. Calep [643]a, 287b.
cum inf w funkcji supinum (1): Obsono vel obsonor, Skupuyę/ potrzeby do kuchniey/ álbo nárządzam yeść. Mącz 257b.
W charakterystycznych połączeniach: narządzać bitwę, jeść, materyją, pokarmy, potrawy; narządzać kosztownie, po cichu.
Synonimy: gotować, nagotować, naprawiać, naznaczać, opatrywać, przygotywać, przyprawiać, stanowić, wprawować; a. budować, stawiać.
Formacje współrdzenne cf RZĄDZIĆ.
Cf NARZĄDZAJĄCY, [NARZĄDZANIE]
DJ