Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NAZNAMIONOWAN

Następne hasło: NAZOBAĆ SIĘ »

NAZNAMIONOWANY (5) part praet pass pf

naznamionowany (3), naznamionowan (1), naznamionowany a. naznamionowan (1).

Pierwsze i drugie a jasne; oba o prawdopodobnie jasne (tak w naznamionować). ◊ W formach złożonych trzecie a jasne, w formie niezłożonej pochylone.

Fleksja

sg
m	N	naznamionowån	f	N	naznamionowanå, naznamionowan(a)
	A	naznamionowany		A

sg m N (praed) naznamionowån (1). ◊ A naznamionowany (3). ◊ f N [naznamionowanå], naznamionowan(a) (1).

Sł stp s.v. naznamionować, Cn brak, Linde XVI w. s.v. naznamionować.

Znaczenia

1. Oznaczony, opatrzony jakimś znakiem (2)
- Przen: Wyróżniony przez Boga (2)
2. Wyznaczony, ustalony, umówiony (3)

1. Oznaczony, opatrzony jakimś znakiem (2):

Przen: Wyróżniony przez Boga (2): Pyerue yey począczye bylocz o uyelykyey doſtoynoſzczy aboczyem yuſz doſthoynym przybythkyem boſkym ſyą ſtala y naznamyonouana przy yey począczyu PatKaz II 70.

[naznamionowany nad kim [= ktoś jest wyróżniony]: Náznámionowána ieſth nád námi ſwiátłość oblicża twego [Signatum est super nos lumen vultus tui] Pánie Leop Ps 4/7 (Linde).]

Wyrażenie: »naznamionowan świętym piątnem« (1): A coż owſzem nád tákim káżdym/ obácż iáką pieczą ma/ ktory ieſt náznámionowan ſwiętym piątnem iego RejPos 124v.

2. Wyznaczony, ustalony, umówiony (3):

Wyrażenie: »czas naznamionowany« (3): LibLeg 10/69; Obiecáli tedy poſłáć 15. tyſiąc ludzi z Skánderbegiem do Węgier ná pomoc krolowi ná cżás náznámionowány. BielKron 245v, 205.

Synonimy: 1., 2. naznaczony; 1. nacechowany; 2. postanowiony, ustalony.

Cf NAZNAMIONOWAĆ