Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEURODNOŚĆ

Następne hasło: NIEURODZAJ »

NIEURODNY (3) ai

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz urodny).

Fleksja

sg
f	N	nieurodnå
f	A	nieurodną

pl
G		nieurodnych

sg f N nieurodnå (1). ◊ A nieurodną (1). ◊ pl G nieurodnych (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Nie dający plonów, niepłodny, nieżyzny (2)
2. Brzydki, szpetny (o wyglądzie zewnętrznym człowieka); w funkcji rzeczownika (1)

1. Nie dający plonów, niepłodny, nieżyzny (2):

W połączeniu szeregowym (1): gdźieſmy obacżyli ziemię bárzo nędzną/ nieurodną/ y nie weſołą/ y złego powietrza/ áż z inąd żywnośći przywożą. BielKron 456v.

Szereg: »zły a nieurodny« (1): Kráiná thá Moſkiewſka ieſt bárzo zła á nie vrodna dla piaſkow y źimná/ bo ták tám źimna kráiná/ iż nie tylko zboże/ ále y drzewo ſchnie od niego BielKron 430.

2. Brzydki, szpetny (o wyglądzie zewnętrznym człowieka); w funkcji rzeczownika (1):

Szereg: »nieurodny ani nieszczęśliwy« (1): Nie ſmiey ſie z nievrodnych áni z nieſzcżęſliwych BielKom C5v.

Synonimy: 1. nieplenny, niepłodny, płony; 2. brzydki, szkaradny, szpetny, żądny.

Cf NIEURODLIWY, NIEURODZAJNY, [NIEURODZIWY], URODNY