Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OBORZAĆ SIĘ

Następne hasło: OBORZNE »

OBORZENIE (3) sb n

oborzenie (2), oburzenie (1); oborzenie BudNT, NiemObr; oburzenie Calep.

Teksty nie oznaczają ó oraz é; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w o-), końcowe e prawdopodobnie pochylone (Calep -ę).

Fleksja

	sg
N	oborzeni(e)
A	oborzeni(e)

sg N oborzeni(e) (1). ◊ A oborzeni(e) (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Wzburzenie, gniew, niechęć (2)
2. Zniszczenie, zrujnowanie (1)

1. Wzburzenie, gniew, niechęć; indignatio PolAnt (2):

Zwrot: »przeciwko [czemu] oborzenie wszczynać« (1): Piſząc o nas/ iákobyſmy pod płaſzcżykiem/ iákiegoś zmyślonego nabożeńſtwá [...] wſzytkie ſproſnośći potáiemnie wykonywáć mieli/ y przećiwko zwierzchnośći oborzenie wſzcżynáć. NiemObr 150.

Szereg: »oborzenie i gniew« (1): A owym co z ſporu á nie ſą powolni prawdzie/ lecż powolni nieſprawiedliwośći/ oborzenie y gniew [indignatio et ira]. BudNT Rom 2/8.

2. Zniszczenie, zrujnowanie (1): Ruina – Obalienię, oburzenię. Szkoda. Calep 932b.

Synonimy: 1. gniew, niechęć; 2. obalenie, zniszczenie.

Cf OBORZYĆ SIĘ, OBURZYĆ