« Poprzednie hasło: ROZGŁOSIĆ | Następne hasło: ROZGŁOSZENIE » |
ROZGŁOSIĆ SIĘ (8) vb pf
sie (5), się (3).
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz głosić).
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | m pers | -(s)my się rozgłosili | |
3 | f | rozgłosiła się | m an | |
n | rozgłosiło się | subst |
plusq | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | f | była się rozgłosiła |
imperativus | |
---|---|
sg | |
3 | niech się rozgłosi |
fut 3 sg rozgłosi się (2). ◊ praet 3 sg f rozgłosiła się (1). n rozgłosiło się (3). ◊ [1 pl m pers -(s)my się rozgłosili.] ◊ plusq 3 sg f była się rozgłosiła (1). ◊ imp 3 sg niech się rozgłosi (1).
Sł stp brak, Cn s.v. rozgłasza się co, Linde brak.
rozgłosić się od kogo (1): ono ſię teſz zabicie Epipcyaná/ od ſamychże bráćiey iego [Mojżesza]/ Zydow niewdzięcżnych/ rozgłośiło. SkarŻyw 479.
rozgłosić się gdzie (4): A tho niech ſie rozgłoſi po wſſyſtkim páńſtwie powiátow twoich/ [...] áby wſſyſtkie żony/ [...] wyrządzáły cżeść małżonkom ſwoim [tj. słuchały ich]. Leop Esth 1/20, 2.Par 26/8; ták iſz ſię wyſługi y droga śmierć v Bogá onych męcżeńnikow po wſzytkiey Hiſzpániey rozgłośiłá. SkarŻyw 542, 341; [BusLic 13v].
Synonimy: 1. rozciec się, rozejć się, rozlać się, roznieść się, rozsiać się, rozsławić się, rozsłynąć się, rozszerzyć się.
Formacje współrdzenne cf GŁOSIĆ SIĘ.
MC