Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ODTRĄCAĆ SIĘ

Następne hasło: ODTRĄCIĆ »

ODTRĄCENIE (4) sb n

Fleksja

N sg odtrąceni(e) (4).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu s.v. odtrącić.

Znaczenia

I. Rzeczownik od „odtrącić” (2)
- 1. Odbicie od swojej powierzchni (1)
- 2. Zniechęcenie, zrażenie (1)
II. Rzeczownik od „odtrącić się”: Wystąpienie z jedności politycznej, bunt (1)
III. Odcinek, wyjątek z tekstu (1)

I. Rzeczownik od „odtrącić” (2):

1. Odbicie od swojej powierzchni; repercussus Mącz, Cn; repulsus Cn (1): Repercussus, Odráżenie/ Odbicie/ Odtrącenie Mącz 339c.

2. Zniechęcenie, zrażenie; offendiculum Mącz; alienatio, repulsa Cn (1): Offendiculum, Obráżenie/ odtrącenie. Mącz 261a.

II. Rzeczownik od „odtrącić się”: Wystąpienie z jedności politycznej, bunt [od kogo] (1): Defectio, Odſtánie/ Odpádnienie Odtrącenie od kogo/ gdy yákoby miáſto álbo yáki lud od poſłuſzeńſtwá ſwego páná odpádnie. Mącz 115b.

III. Odcinek, wyjątek z tekstu [czego od czego] (1): Pericope, Latine amputatio, Odtrącenie/ odcięcie/ álbo oderznienie yedney ſztuki álbo częśći od cáłey mowy. Mącz 291b.

Synonimy: I.1. odbicie, odrażenie; 2. obrażenie; II. odpadnienie, odstanie, odstąpienie; III. odcięcie, oderznienie.

Cf ODTRĄCIĆ, ODTRĄCIĆ SIĘ, [ODTRĘT]

ZZa