[zaloguj się]
[pdf]

ONOŻCI (12) pt

W pierwszym o prawdopodobnie wahania (tak w on); -oż- (1) Mącz, -óż- (1) GosłCast.

-że- (7), -ſzć- (2), -ſcz- (1), -sc- (1), -ść- (1).

Sł stp brak, Cn notuje s.v. ono, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. ono.

Partykuła deiktyczna (12):
A. Wskazuje, z elipsą łącznika w orzeczeniu: to jest (4):

Połączenie: »onożci on« (4): Iudas [...] vyrzawſzy Iozepha groźi Onos ći on krolewić/ czo go matka pieſći RejJóz A7; Gdy [Bóg] Adámá wygnał z Ráiu/ tedy gi vkázował: Onożći on Adam [Ecce homo PolAnt Gen 3/22; Ecce Adam Vulg; Atoć Adam Leop; Oto Adam WujBib] ktory chciał być iáko ieden z nas. RejPos 86 [idem RejZwierc], 232v; RejZwierc 10.

B. Poprzedza zawiadomienie, obserwację: oto; eccum Mącz (8): Mącz 99a; RejAp 12v, 52; Y vźrzawſzy [Jan] 1ezuſá chodzącego/ pocżął mowić: Onoſzći ieſth on báránek Boży [Ecce Agnus Dei PolAnt Ioann 1/36; Oto Báránek Boży Leop; Oto báránek Boży WujNT]. RejPos 274, 274v; NAVCZYCIEL. ONożći iuż Vcżeń moy do mnie idzie CzechRozm 40v; GosłCast 60.
a. Z elipsą orzeczenia (1): Snać [Bóg] rzecże onoſczy naſſy Niechay ſię żadny nieſtraſſy RejKup v2v.

Synonimy: atoć, oto.

Cf ONO, [ONOĆ], ONOŻ

MK