OPUŚCIAŁY (18) part praet act
opuściały (17), opuściał (1), [opuszczały].
-ść- (9), -ſc- (4), -śc- (3), -ſſc- (1), -ſć (1).
o oraz a jasne.
Fleksja
sg |
m | N | opuściały |
f | N | opuściałå, opuściała |
n | N | opuściał(e) |
G | opuściał(e)go |
G | opuszczał(e) |
G | |
A | |
A | opuściałą |
A | |
I | opuściałém |
I | opuściałą |
I | |
L | |
L | opuściał(e)j |
L | |
pl |
N |
subst |
opuściał(e) |
G |
opuściałych |
A |
subst |
opuściał(e) |
sg m N opuściały (3). ◊ G opuściał(e)go (1). ◊ I opuściałém (1). ◊ f N (praed) opuściałå (1) OrzRozm, opuściała (1) Leop. ◊ [G opuszczał(e)j.] ◊ A opuściałą (3). ◊ I opuściałą (2). ◊ L opuściał(e)j (2). ◊ [n N opuściał(e).] ◊ pl [N subst opuściał(e).] ◊ G opuściałych (3). ◊ A subst opuściał(e) (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.
1.
W funkcji biernej: opuszczony, osamotniony;
desolatus Vulg, Cn; desertus Mącz, Cn; exclusus, viduus Mącz; orbus, relictus Cn (13):
Náwroczenye wſzytkich opuſcyáłych koncżyn ſwiátá tego. LubPs G4v marg,
hh5;
Z wyſokośći zeſlał ogień w kośći moie/ á wyćwicżył mię: rozrzućił ſieć ná nogi moię/ y obroćił mię wzad: położył mię opuśćiáłą/ cáły dzień żáłośćią ſkonáną. Leop Thren 1/13;
OrzRozm C3;
Nunc ego sum exclusissimus, Od wſziſtkich opuſzczony/ Opuśćiáły. Mącz 56c,
387d,
495c;
Ktemu/ iż żaden ztych/ którzy ná tákie lékárſtwá ſye vdawáią/ ták opuśćiáłém nieieſt/ áby przy ſobie záwżdy kogo dla poſługi niemiał/ tento niechay go zábawia Oczko 18v;
[Orbus ... opuſcyały Cervus F40 304v [
idem]
F42].
[Wyrażenie: praw. »imienie opuściałe« = majętność pozostawiona bez testamentu i bez dziedzica: Bona caduca seu vacantia ... Ymienye opuſcyałe, albo odumarlina Cervus F40 259v [idem] F42, F46.]
Szereg: »mizerny i opuściały« (1): áby tá Koroná twoiá/ bes Duchowney y bes Krolewſkiey pomocy zoſtawſzy/ mizerną Koroną/ y opuśćiáłą we wſzem Krześćijáńſtwie ſámá zoſtáłá OrzRozm C4v.
W przen (1): W opuſſcyáłey ſtárośći moyá nędzna głowá/ Oleyem łáſki twoyey będzye pomázaná LubPs V2.
a.
W funkcji rzeczownika (3):
Tyś nádzieiá pewna mizernych/ prawdziwie mátká opuśćiáłych KrowObr 177;
Iż oto ia Pan wzbudzę páſterzá tákiego ná zyemi/ kthory nie będzye náwiedzał opuśćiáłego [qui derelicta non visitabit Vulg Zach 11/16] RejPos 261v;
[A tes o krzizv skarge kladla y kv ssynv thes wolala [błogosławiona dziewica], kv bogv oyczv napierwey mowila: [...] racziles wibracz mnye woblvbienyczą y wdziewicze, twego Angiola przissilaiacz, Aprzecz ze mye nynyą opvsczala opvsczas? SprChęd 94;
Weſel ſie niepłodna/ kthora nie rodziſz: wyrwi ſie y záwołay kthora ſie rodzeniem nieprácuieſz/ ábowiem wiele ſynow opuſſcżáłey [quia multi filii desertae]/ więcey niżli oney kthora ma mężá. Leop Gal 4/27].
Wyrażenie: »książę opuściałych« = Azazel, demon pustyni (1): wężá tego ktory zdrádził Adámá/ Zydowie vcżeni nie zową go być cżártem/ iedno proſto wężem (oni zową Azázáel) [...] ktory ieſt pan ciáłá y krwie y kſiążę te[go ſwiá]tá/ w Lewityku zowie go kſiążę opuściáłych BielKron 2v [cf ad Ghazazel in desertum PolAnt Lev 16/10].
2.
Opustoszały, zniszczony;
desertus HistAl, Vulg; desolatus Vulg, Cn (5):
Záſię ſtamtąd iádąc przez cżterdzieſći dni/ przyecháli [!] ná polá opuſciáłe/ ná ktorych nie było nie widać wyſokiego HistAl I3;
iż ten mąż á ten krol [...] będzye iáko źrodlá [!] wod cżáſu vprágnienia/ á iáko cień ſkáły okázuiącey ſie nád opuſciáłą zyemią. RejPos 312v,
312v;
[LustrWpol I 16].
W połączeniu szeregowym (1): Zelżona ieſt niepomáłu [ziemia] mátká wáſſá/ y porownáná z prochem/ ktora was porodziłá: otho oſtátecżnieyſſa będzie miedzy narody/ y opuśćiáłá/ niedrożna/ y ſucha [deserta, invia et arens]. Leop Ier 50/12.
[Wyrażenie: »pustynia opuszczała«: Bowiem [Chrystus] iuż nie dobytek rozmnaża/ lecz te ktorzy bydlęcy żywot ná puſtyni opuſzczáłey tego świátá wiedli/ áby do ſwoiey owczarnie zgromadżił BzowRóż 48.]
Szereg: »bezdrożny i opuściały« (1): Aby ſſedł deſzcż ná źiemię krom cżlowieká ná puſzcżey/ gdzie żadny cżłowiek nie mieſſka/ áby napełnił bezdrożną y opuſćiáłą [ut impleret inviam et desolatam]/ á wywiodł trawy źielone? Leop Iob 38/27.
Synonimy: 1. osierociały, zapomniany; wyr.: »imienie opuściałe«: kaduk, odumarlina, wakancyja; 2. opustoszały, pusty, zaniechany.
Cf [NIEOPUSZCZAŁY], OPUSZCZONY, OPUŚCIEĆ
MŚ