[zaloguj się]
[pdf]

POCECHOWANY (3) part praet pass pf

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
sg
mNpocechowany
pl
N m pers pocechowani
A subst pocechowan(e)

sg m N pocechowany (1). ◊ pl N m pers pocechowani (1). ◊ A subst pocechowan(e) (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: pocechowany od kogo (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Oznaczony cechą, znakiem odróżniającym (o wielu) a. oznaczony wielu znakami (3): Denotatas habere aliquas res, Pocechowáne mieć. Mącz 250d.
Przen (2): iż ſie roznioſłá á roſciągnęłá [zwirzchność papieża] nád wſzyſtkiemi krolmi y kſiążęthy/ á zwłaſzcżá nád thymi/ kthorzy byli po cechowáni od tey beſtiey RejAp 116v.
a) Pokryty bliznami (1): PRzypátrz ſie tym to bliznam co ná iego cżele/ Gdyby weyrzał ná plecy nálazłby ich wiele/ Wierz mi iże nie domá ták pocechowány/ Ale broniący gránic tám miedzy tyrrány PaprPan H2v.

Synonimy: napiątnowany, napieczętowany, naznaczony, naznamionowany, oznaczony, poznaczony.

Cf POCECHOWAĆ

EW, (JDok)