« Poprzednie hasło: POCHWALNY | Następne hasło: POCHWALONY » |
POCHWALON (120) part praet pass pf
pochwalon, pochwalony (119), pochfalon (1) MurzHist.
pochwalon (74), pochwalony (46).
Pierwsze o jasne; -chwå- (107), -chwa- (4); -chwa- BudBib; -chwå- : -chwa- OpecŻyw (1:1), BibRadz (1:1), SkarJedn (2:1). ◊ W formach niezłożonych -on (6), -ón (2); -on OpecŻyw (2), KochPieś; -ón Mącz; -on : -ón KochPs (3:1); -on-. ◊ W formach złożonych -on-.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | pochwålon, pochwålony | f | N | pochwålona, pochwålonå | n | N | pochwålono, pochwåloné |
G | pochwålonégo | G | pochwålon(e)j | G | ||||
A | pochwålon(e)go | A | A | |||||
I | pochwålonym | I | I |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | pochwåleni |
subst | pochwåloné | |
A | subst | pochwåloné |
L | pochwålonych |
sg m N pochwålon (52), pochwålony (14); ~ (attrib) -ony (1); ~ (praed) -on (52), -ony (13); -ony SkarJedn, NiemObr; -on : -ony KochPs (4:1), SkarŻyw (2:2), LatHar (3:8). ◊ G pochwålonégo (1). ◊ A pochwålon(e)go (2). ◊ I pochwålonym (2). ◊ f N pochwålona (5), pochwålonå (5); ~ (attrib) -å (3); ~ (praed) -a (5), -å (2); -a KochFrag, WujNT, SarnStat (2); -å ModrzBaz; -a : -å SkarJedn (1:1). ◊ G pochwålon(e)j (1). ◊ n N pochwålono (17), pochwåloné (9); -é (2), -(e) (7); ~ (attrib) -é (2); ~ (praed) -o (17), -é (7); -o BielKron, RejAp, RejPosWiecz3, RejZwierc (3), BiałKaz, CzechRozm, CzechEp, SkarKaz; -é HistAl, ModrzBaz, KochPs, WujNT, SarnStat; -o : -é RejPos (7:2). ◊ pl N m pers pochwåleni (5). subst pochwåloné (5); -é (1), -(e) (4). ◊ A subst pochwåloné (1). ◊ L pochwålonych (1).
Składnia dopełnienia sprawcy: pochwalon(y) od kogo (19).
Sł stp s.v. pochwalić, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. pochwalić.
- I. W funkcji właściwej
(119)
- 1. Uznany za dobry(-ego) (45)
- 2. Który doznał chwały, łaski Boga (2)
- 3. Uczczony, uwielbiony
(72)
- a. O Bogu (68)
- b. O Jezusie: uświęcony przez Boga (3)
- II. W funkcji czynnej: chwalący, pochwalny (1)
pochwalon z czego (1): będzie tho wielki rozum dworzáninow/ kiedy tho/ w cżym ſie dobrze cżuie/ á s cżego rozumie że ma być pochwalon/ pokaże ludziom nieznácżnie GórnDworz N5v.
W charakterystycznych połączeniach: słusznie pochwalon(y) (2), wielce (2); dla wiary pochwalony.
pochwalony czym (3): Święty Synod vcży y roſkázuie/ áby w Kośćiele było záchowáne vżywánie odpuſtow/ ludu Chrześćiáńſkiemu bárzo pożytecżne y świętych Conciliy świádectwem y poważnośćią pochwalone WujJud 92; ModrzBaz 5v. Cf Wyrażenie.
W połączeniu szeregowym (1): Gdźie ſię to iáśnie pokaże/ iż nád ſłowo Boże/ nie ma być nic wnoſzono/ ſtánowiono/ przyimowano y pochwalono/ w káżdey ſpráwie zbáwienney. CzechEp 108.
W przeciwstawieniu: »pochwalon ... zganion« (1): cokolwiek nie ieſt z Boga ále z ludzi/ to też beſpiecżnie od ludzi drugich może być ábo pochwalono y przyięto/ ábo też záś zgániono y odrzucono. CzechRozm 96v.
pochwalon u kogo [= przez kogo] (1): Assensu omnium approbare, Iednoſtáynemi głoſy v wſzech być pochwalón. Mącz 323d.
pochwalony przez co (1): SarnStat 60 cf Wpołączeniu szeregowym.
pochwalony czym (1): SkarJedn 120 cf »przyjęty i pochwalony«.
W połączeniu szeregowym (1): Które [zwyczaje] [...] my, álbo potomkowie náſzy [...] wróćimy/ [...] przez Dekret Máieſtatu náſzégo królewſkiégo popráwioné/ vmiárkowáne y pochwaloné. SarnStat 60.
»przyjęty i pochwalony« (1): Ten liſt przyięty ieſt y pochwalony ná tym zborze głoſy wſzytkich tám będących. SkarJedn 120.
»pochwalon, umocnion« (2): tákże my wiedząc ſłuſznie/ y zá dobrą rádą onę vſtáwę bydź vchwaloną/ ſkazáliſmy/ áby byłá pochwaloná/ vmocnioná [decrevimus approbandam et ratificandam JanStat 277] SarnStat 285 [idem] 930.
»wzięty i pochwalony« (1): dla tego źiemie Krákowſkiéy zwyczáie té/ któré ſą w niéy wźięté y pochwaloné [approbatae sunt JanStat 139] [...] króleſtwá náſzégo práwom przypiſáliſmy SarnStat 59.
pochwalony w kim (1): In deo laudabimur tota die [...]. A tedy my więc w tobie ſamym będźiemy pochwaleni na wieki WróbŻołt 43/9.
pochwalon z czego [= za co] (9): Zcżego pochwalon ieſt Chryſtus Iezus SkarŻyw 593. Cf Frazy.
pochwalon miedzy kim [= przez kogo] (1): Aby był tákież Pan Bog miedzy námi pochwalon/ thák iáko Dawid o nim piſze/ iż wielka to ieſt chwałá iego/ ktora mu pochodzi miedzy ſwiętemi iego. RejPos 273v.
pochwalon(y) w kim [= dzięki komu, za czyim pośrednictwem] (5): a tzożkoli będziecie proſitz w ijmię moie/ to vcżyni/ aby ocietz byl pochwalon w ſynie. OpecŻyw 96; RejPos 173 [2 r.], [254], 281.
pochwalon(y) w czym [= za co] (3): SkarŻyw 529; ieſli ktory poſługuie: niechay posługuie iáko z śiły ktorey Bog dodawa: áby we wſzem był Bog pochwalon [in omnibus honorificetur] przez Ieſuſá Chriſtuſá WujNT 1. Petr 4/11. Cf »bądź(że) pochwalon(y)«
pochwalon(y) skąd [= za co] (2): RejPos [254]; wiara cnotą sprawy to zkąd Pan Bog będzie pochwalon, y pociecha RP zostanie. ActReg 32.
W charakterystycznych połączeniach: pochwalon(y) ku błogoławieństwu, ku chwale, ku czci, z dobrodziejstwa, w każdej sprawie, za łaskę (łaski) (2), z miłosierdzia, w miłosierdziu, ku pociesze, za smiłowanie, w sprawiedliwości, w szczodrobliwości, we wszem, za zmartwychwstanie; pochwalon(y) na wieki (wieków, wiecznie) (10), (wiekom) wiecznie (7), od wieka.
»bądź(że) pochwalon(y) Panie (a. Boże, a. Jezu (Chryste) itp.); niech(że) (a. niechaj) będzie pochwalon(y) Pan (Bog)« [w tym: z czego (6), za co (6), w czym (1), (z tego) że, iż (10)] [szyk zmienny] (40;6): Pochwalon bądz wſzechmogąci panie Za twé ſwięte wielké ſmiłowanié KlerPow 2; RejJóz P6; RejKup p4v; Bądźże pochwalon pan bog/ że mię ták ſpoſobił BielKom B3; LubPs P4, T2v, gg3v; O Boże náſz bądźże pochwálon [Benedictus es Deus noster]/ ktoryś dniá dźiſieyſzego wniwecż obroćił nieprzyiaćioły ludu twego. BibRadz ludith 13/21, Gen 14/20; bądź pochwalon Pan Bog Izráelſki/ kthory dał Dawidowi ſyná mądrego y vcżonego BielKron 77, 12v, 67 [2 r.], 72v; RejPos 4, 20v, 87v [2 r.]; BudBib Iudith 13/22; Niech wiecznie będźie pan pochwalon/ który Vlubił ſobie wirzch Sionſkiéy góry KochPs 198, 26, 99, 106, 135; SkarŻyw 529; O bądźże pochwalon pánie Zá twe święte zmartwychwſtánie. MWilkHist L; Bądź ná wieki pochwalon/ nieśmiertelny pánie: Twoiá łáſká/ twa dobroć/ nigdy nie vſtánie. KochPieś 72 [idem ArtKanc P14v]; Bądź pochwalon Pánie z tego/ dobrodźieyſtwá wielkiego/ żeś tu racżył z námi przebywáć ArtKanc A14, D3v, P14v; Acz sam nowina przyszła ze iuz nieprzyiacieł ten porazon przez Pana Hetmana iesli prawda Pąn Bog zato niech będzie pochwalon. ActReg 61; Boże/ co broniſz/ wſzelkiey niewinności/ Bądź pochwalon/ bądź cżeść y ſławá tobie GrabowSet B3v, F4; Niechay w káżdey ſpráwie ſwey/ y hoyney ſzcżodrobliwośći ſwey/ Pan Bog będźie pochwalony: bo wielce dobry/ y ná wieki trwa miłośierdźie iego. LatHar 610, 231, 362, 535 [5 r.], 536 [3 r.], 568; SkarKaz 206b.
»(Panie) Boże bądź pochwalon; Pan Bog niech(aj) będzie pochwalon« [w tym: za co (1), iż, że (2)] [wyraża radość: dzięki Bogu] [szyk zmienny] (2;2): Onoſz iedzie moy ſtaruſzek bądz pochwalon Boże Sercze ſie trzeſie z radoſći RejJóz P7v, P7; Co téſz virzawſzy po niem Doctor przerzeczony/ powiedźiáł mu/ Niechái będźie pán Bóg pochfálon/ panie Franciſzku/ nie ſąć to znaki człowieká na potępienie odlęczonego MurzHist P2v; Rzekł młodzyeniec/ dawnom ia ſłychał o twym ſtanie/ Ale s tego bądź wiecżnie pochwalon moy Pánie/ Ze iuż teraz y ocży cżego pożądáły Widzą/ o cżym ſie pirwey vſzy náſłuchały. RejWiz 49.
»pochwalon a poświęcon« (1): áby było w nich pochwalono á poſwięcono imię ſwięte iego. RejPos 281.
»pochwalony i uwielbiony« (1): Pan Bog niech będzie wſpráwiedliwośći ſwoiey przećiw niepokutuiącym/ y w miłośierdziu przećiw tym/ ktorzy cżcą święte iego/ pochwalony y vwielbiony SkarŻyw 529.
pochwalon czym (2): Iezuſá Názáráńſkiego/ mężá pochwałonego [approbatum] od Bogá miedzy wámi/ mocámi/ cudy y znáki/ ktore cżynił Bog przezeń miedzy wámi/ [...] zábiliſćie. Leop Act 2/22; WujNT Act 2/22.
Synonimy: 1.b. przyjęty; α. aprobowany, potwierdzony, przyjęty, umocniony; 2. poczczony, uczczony, uwielbiony.
Cſ POCHWALIĆ
MP