« Poprzednie hasło: POCHWYCON | Następne hasło: [POCHWYT] » |
POCHWYCONY (12) part praet pass pf
pochwycony (7), pochwycon (5).
Pierwsze o jasne; w formie złożonej drugie o jasne; forma niezłożona z tekstu nie oznaczającego ó.
sg | |||||
---|---|---|---|---|---|
m | N | pochwycony, pochwycon | f | N | pochwycona, pochwyconå |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | pochwyc(e)ni |
sg m N pochwycony (2), (praed) pochwycon (4). ◊ f N (praed) pochwycona (1), pochwyconå (1) BielKron (1:1). ◊ pl N m pers pochwyc(e)ni (4).
Składnia dopełnienia sprawcy: pochwycon od kogo (2).
Sł stp s.v. pochwycić, Cn, Linde brak.
- Porwany siłą, przemocą
(12)
- a. Pojmany (4)
- b. Uniesiony w powietrze silami nadprzyrodzonymi (5)
pochwycon od czego [= skąd] (1): A gdy był [Szczepan papież] wiele ludzi náwroćił ná Krześciáńſką wiárę/ we mſzą pochwycon od ołtarzá/ á ścięt od Decyuſá BielKron 153.
pochwycon o co [ = z jakiego powodu] (1): ieden s Plebeuſzow od rádzyec pochwycon ieſt od ſług mieyſkich o niepoſłuſzeńſtwo. BielKron 107.
pochwycon do kogo, do czego (1): A vrodziłá oná niewiáſtá ſyná/ ktory miał rządzić wſzyſtki narody pod prętem żeláznym: á pochwycon on ſyn iey áż do Bogá/ y do máyeſtatu iego. RejAp 99.
Synonimy: poimany, pojęty, porwany, ułapiony, wzięty; b. uniesiony.
Cf POCHWYCIĆ
EW, SBu