[zaloguj się]
[pdf]

POCIESZYĆ (231) vb pf

o oraz e jasne (w imp wahania).

Fleksja
inf pocieszyć
praet
sg pl
1 m -m pocieszył m pers -(s)my pocieszyli
2 m pocieszyłeś, -eś, -ś pocieszył m pers -ście pocieszyli
3 m pocieszył m pers pocieszyli
f pocieszyła m an
n pociesz(e)ło subst pocieszyły
plusq
sg
3 m był pocieszył
imperativus
sg
2 pociesz, pocieszy
conditionalis
sg pl
1 m bych pocieszył, pocieszyłbym m pers
2 m byś pocieszył m pers
3 m by pocieszył, pocieszyłby m pers by pocieszyli
n by pocieszyło subst by pocieszyły
impersonalis
praet pociesz(o)no
participia
part praet act pocieszywszy

inf pocieszyć (76). ◊ fut 1 sg pocieszę (11). ◊ 2 sg pocieszysz (4). ◊ 3 sg pocieszy (25). ◊ 1 pl pocieszymy (1). ◊ 3 pl pocieszą (1). ◊ praet 1 sg m -m pocieszył (1). ◊ 2 sg m pocieszyłeś, -eś, -ś pocieszył (13). ◊ 3 sg m pocieszył (30). f pocieszyła (5). n pociesz(e)ło (1). ◊ 1 pl m pers -(s)my pocieszyli (1). ◊ 2 pl m pers -ście pocieszyli (1). ◊ 3 pl m pers pocieszyli (5). subst pocieszyły (3). ◊ plusq 3 sg m był pocieszył (2). ◊ imp 2 sg pociesz (12), pocieszy (3); pocieszy BierRaj (2); pociesz : pocieszy ArtKanc (3:1); ~ -esz (3), -ész (1), -(e)sz (8); -esz OpecŻyw, KochTr; -esz : -ész SiebRozmyśl (1:1). ◊ con 1 sg m bych pocieszył (4), pocieszyłbym (1) CzechRozm. ◊ 2 sg m byś pocieszył (3). ◊ 3 sg m by pocieszył, pocieszyłby (21). n by pocieszyło (1). ◊ 3 pl m pers by pocieszyli (2). subst by pocieszyły (1). ◊ impers praet pociesz(o)no (1). ◊ part praet act pocieszywszy (4).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

1. Przynieść ulgę, ukojenie w smutku lub innej przykrości (zwykle słownie), złagodzić smutek lub inną przykrość, uspokoić, dodać otuchy, przynieść nadzieję (najczęściej o Bogu); consolari Vulg, PolAnt, Cn; mitigare tristitiam Mącz, Cn; adimere a. detrahere a. levare aegritudinem, deducere a tristitia Mącz; allevare aerumnas dictis, alloqui (in luctu), consolari dolorem a. humilitatem a. in miseriis a. luctum a. solacio, consolationem adhibere, consolatione lenire a. permulcere a. uti, inducere animum iacentem in spem cogitationemque meliorem, levare luctum solacio a. curam et angorem animi sermonibus et consilio, recreare (animos afflictos), solari metum a. verbis, solacium adhibere a. dare a. praebere Cn [w tym: z podmiotem osobowym (164), nieosobowym (10); w tym: w przen i przen (5); kogo (163), co (16) [w przen]] (191): BierEz I3; Tedy więcéy pocieſſy cżyſté a dobré ſamnienie/ niżli naucżoné filozofy/ albo porozumienijé. OpecŻyw [192], 14, 22v, 71, 86, 143 (19); przeſz ktorą [Maryję] chczyal placzlyuy ſzwyath utolycz y oczcze w othchlany bądącze poczyeſzycz PatKaz II 74, 81; Tać [nadzieja] mnie pocieſzyła w pokorze moiey/ abowiem ſlowo twoie ożywiło mnie. WróbŻołt 118/50, 70/21, 118/82, oo6; RejPs 101; RejJóz P6, P8; SeklKat Xv; MurzHist K2, R2, T; Bo ty ſamá cieſzyſz záſmucone/ Od ſwyátá y ludzi opuſzcżone/ Y mnieś teraz pocieſzyć racżyłá BielKom G5v; GliczKsiąż C3; LubPs R3; iż poćieſſył Pan lud ſwoy/ y vboſtwu ſwemv będzie lutośćiw. Leop Is 49/13, Thren 1/17; BibRadz Bar 4/29; BielKron 21v, 62v, 80, 462v; Arrexit mihi aures suo sermone, Náſtorzył mi vſzy ſwoyą mową. To yeſt pocieſzył mie. Dodał mi dobrey myśli. Mącz 350b, 411a, 465d; Potym Apoſtoł wypiſuie ſtrách ſwoy kthory miał z widzenia onego ſwoiego/ y iáko [Pan] go pocieſzyć racżył. RejAp BB8, [15]; HistRzym 21, 63; iż kiedykolwiek záwołamy k niemu [Bogu]/ tedy on nas záwżdy łáſkáwie á miłośćiwie pocieſzyć będzie racżył. RejPos 45; Pan widząc płácż á modlitwę ludu ſwoiego/ ſtłumił onego ſrogiego okrutniká/ że Anyoł sſtąpiwſzy do namiotow iego z roſkazánia Páńſkiego/ zábił ſto y ośḿdzyeſiąt y pięć tyſięcy mężow/ á pocieſzył ony wierne ſwoie. RejPos 185, [36], 44v, 46v, 135v, 138 (10); RejZwierc 176; BudBib Ruth 2/13, Ez 14/23; BudNT Act 16/40; SkarŻyw 142, 244, 349; Gdźieśkolwiek ieſt [Orszulko]/ ieſliś ieſt/ lituy méy żáłośći/ A niemożeſzli w onéy dawnéy ſwéy cáłośći/ Poćieſz mię/ iáko możeſz: á ſtaẃ ſye przedemną Lubo ſnem/ lubo ćięniem/ lub márą nikczemną. KochTr 10; ArtKanc B19v, M18v [2 r.], Q9; ActReg 75, 98; GrabowSet T; Nie máſz ktoby mię poćieſzył ze wſzech ktorzy pod niebem ſą/ iedno ty Pánie Boże moy/ niebieſki lekárzu duſzny LatHar 593, 523; WujNT Matth 2/18, Act 16/40; SiebRozmyśl D; PaxLiz C2v.

pocieszyć od czego (1): ten [Noe] nas poćieſzy od roboty náſzey/ y od trudu rąk náſzych z ziemie/ ktorą przeklął Iehowá. BudBib Gen 5/29.

pocieszyć z kogo [= czyim postępowaniem] (1): ćieſzył y nas bog/ przyśćiem Tytuſowym. A nie tylko przyśćiem iego ále też z poćieſſenia ktorym on mię poćieſſył z was Leop 2.Cor 7/7.

pocieszyć przez co (1): aby myą myla panna przeſz yey przeczyſthſze począczye raczyła poczyeſzycz. PatKaz II 86v.

pocieszyć kim, czym (19): Wtym ſobie lubuy/ wtym ſie kocháy/ a ten pán laſkawy oſobną laſką cie pocieſſy. OpecŻyw 10; LibLeg 10/114v; SeklKat Y; MurzNT 33v; MurzNTSekl A2; Ceſarz [...] poćieſzył go w więżeniu [!] przyiaćielſką rozmową/ y kazał mu być dobrey nádzieie BielKron 204; RejAp 22; RejPos 42, 151, 297v; BudNT Act 15/32, 2.Cor 7/5[6]; GrabowSet K3; WujNT 2.Cor 7/6; SiebRozmyśl K2v. Cf »pocieszyć Duchem Świętym«, »pociechami pocieszyć«.

pocieszyć w czym (25): BierRaj 19v; LibLeg 10/114v; aby nas wzdy też pocieſſyc niemiał wroſterkoch naſſych RejPs 194; MurzNT 33v; LubPs Q, T2v; BibRadz Gen 5/29; BielKron 97, 405v; ktory [Jezus Krystus] nie zamieſzka nigdy pocieſzyć nas w káżdym vćiſnieniu náſzym. RejPos 51, 106, 287 [2 r.]; SkarŻyw 1, 269, 534; CzechEp 337; ArtKanc P2. Cf »pocieszyć w nadziei«, »pocieszyć w prośbach«, »pocieszyć w smutku«.

Ze zdaniem dopełnieniowym [iż] (2): W tym go [Szachmata] poćieſzono iż tho Krol vcżyni/ by iedno mogł ták rychło ludźi ná to zebráć. BielKron 402; RejPos 42.

W połączeniach szeregowych (22): MurzNT 33v; Ty maſz chwylę y teże czas iak ſię tobie luby wſpomoc/ nawiedzyć/ poćieſſyć/ z żałośćy wybawić SeklPieś 19; KrowObr 176v; Mącz 4a, 404a; RejAp 2; oto ſłuchaycie iż was ochłodzę/ iż was pocieſzę/ iż was opátrzę á poſtánowię we wſzythkich ſpráwach á potrzebach wáſzych. RejPos 287, 167, 287; RejZwierc 95, 95v, 140v; CzechRozm 119; KochPs 127; ktora [Ewanjelija] ćię ſamá/ w płácżu twym vtulić/ y w twoim przyrodzonym przeklęſtwie/ y w twey nędzy twego pielgrzymowánia poćieſzyć/ y vweſelić może. SkarŻyw 1, 209; ArtKanc M, M16, M19, P2; SWięta Márya/ rátuy nędzne/ dopomoż ſtruchláłym/ poćieſz ſmutkiem ſtrwożone/ modl ſię zá poſpolſtwem/ przycżyń ſię zá duchowieńſtwem/ cżyń modlitwę zá nabożną płcią niewieśćią LatHar 408, 486.

W przeciwstawieniach: »(za)smucić (się) (a. smutny) (7), skarać (a. pokarać) (3), frasować się, odrzucić, pomścić, rozgniewanie, zaniechać w smutku i kłopocie ... pocieszyć« (15): Panu bogu y skarac y pocieſſyc nalezy. RejPs 156v marg; RejJóz B7; LubPs Iv; GliczKsiąż C4v; Ale iáko nas był Pan Bog przez nię [Elżbietę] prętko poćieſzył/ tak záſię záſmućił BielKron 424v; RejPos 50 marg; BielSat H2v; RejZwierc 144, 154v, 174; BiałKaz C4; ArtKanc O, Q10v; á po twym rozgniewániu/ ſkłoniwſzy twarz do mnie poćieſzyłeś mię. LatHar 562.

W charakterystycznych połączeniach: nadzieja pocieszy, Pan Bog (Pan, Bog) (22); pocieszyć bracią, cnotliwe ludzie, dom (2), dzieci, kraj, lud, ludzi niemocne, matkę (matuchnę) (4), nędznika, oćce w otchłani będące, opuszczone niebożątka, powinowate, sprawiedliwego, świat, wołające; pocieszyć łaskawie, miłościwie (4), nieomylnie, pewnie; pocieszyć łaską, maluczkiemi słowy, obietnicami, przyjacielską rozmową, słowem bożym (2); pocieszyć od roboty; pocieszyć z łaski (2), z miłosierdzia; pocieszyć w niedostatkoch, w pracej (3), w robocie, w rozterkach, w sprawie (3), w uciskach (uciśnieniu) (2); dać się pocieszyć (2), raczyć (13).

Zwroty: »pocieszyć Duchem Świętym« (1): Poćieſz mię dźiś Duchem ſwym świętym/ á pomoż mi też słowem twoim/ przywroć weſołe zbáwienie/ ktorem ſtráćił prze grzechy moię. ArtKanc M.

»pocieszyć w nadziei« (1): Expectationem alicuius erigere, Pocieſzić kogo w yego nádźieyi. Mącz 350c.

»pocieszyć płaczące (a. [kogo] płaczącego)« (2): OpecŻyw 148v; Poćieſz płátzące [Maryjo]/ Wſpomoſz mdłe/ y náwroć błądzące. KrowObr 176v.

»pociechami (a. pocieszeniem) pocieszyć« = consolatione consolari Vulg [szyk zmienny] (3): Leop 2.Cor 7/7; iż ná on cżás poznał ten dobrotliwy Pan ony zátrwożone myſli y ſercá zwolennikow ſwoich: á wneth/ á rozlicżnemi pociechámi racżył ie pocieſzyć RejPos 126, 267v.

»pocieszyć w prośbach« (2): Aby nas pan Bog pocieſſycz raczył wnaſſych prozbach. RejPs 112v marg, Ff4.

»pocieszyć smutnego (a. smętnego) (a. [kogo] smutnego (a. smętnego), a. smutkiem strwożonego), [kogo] strapionego (a. utrapionego), [kogo] w troskach sfrasowanego, troskliwe, w smutku (a. smętku)« [szyk zmienny] (15:2:1:1:4): Owa ieden k niey przyſtąpił/ Aby ią w ſmutku poćieſzył: Rzekąc/ miła páni niechćiey płákáć BierEz O2v; OpecŻyw 54v, [162]v, 163v; Alie kthoſz ſnaċ drzwi othworzjł O wo Pan Bog Czo prziſporzjł Złaſky ſwey kogo dobrego Ze mie pocieſzy ſmutmego [!] RejKup p7; A iżeś z łáſki ſwoyey wſpomogł myę nędznego/ A pocyeſſył w troſkach mych ták sfráſowánego LubPs T2v; Rácż k mey proźbye nákłonić vchá łáſkáwego/ A pocieſz mię cżłowieká ná wſzem ſtrapyonego. LubPs T3v, P4, Q, R5; RejPos 113v, 266, 293; RejZwierc 95, 95v, 140v, 154v; SkarŻyw 209; ArtKanc M16; LatHar 408, 486; SiebRozmyśl Iv; GosłCast 58.

Szeregi: »pocieszyć a dać naukę« (1): á yż bys [kapłanie] mię pocieſził ſlowem bożim/ á dal my naukę iako bych ſię potim vmiał grzechow wyſtrzegać/ w bożey łaſcze zić/ á potim ſnim wiecznie krołować. SeklKat X. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»(i) ochłodzić, (a, i) pocieszyć« [szyk 5:1] (6): RejPos 3v, 106, 145, 167v, Ooo2; Podźcie do mnie wſzyſcy ktorzyſcie ſie vprácowáli/ á ia miłośćiwie y ochłodzę was y pocieſzę was. RejZwierc 5. [Ponadto w połączeniach szeregowych 5 r.]

»i pocieszyć, i poradzić« (1): Towárzyſzyć s tákimi/ ktorzy mogą y poćieſzyć y porádźić SienLek 14.

»ratować (a. ku ratunku pośpieszyć) i (a) pocieszyć« = consolari et adiuvare Vulg, PolAnt [szyk 2:1] (3): Vcżyń ſemną znák ku dobremu/ áby widzieli ći co mię nienawidzą/ á byli z háńbieni: żeś thy Pánie ráthował mię/ y poćieſſyłeś mię. Leop Ps 85/17; BudBib Ps 85/17; Ráczże mię/ mocny pánie/ z łáſki ſwéy poćieſzyć/ A ku rátunku memu pośpieſzyć. KochPs 60. [Ponadto w połączeniach szeregowych 4 r.]

»pocieszyć a (i) utwirdzić (a. potwirdzić)« (3): tám przyſzedł Ionátá do niego/ pocieſzył go y potwirdził BielKron 66v; RejPos 121, 129v.

»(w)spomoc, (a, i) pocieszyć« = adiuvare et consolari Vulg [szyk 5:2] (7): BierRaj 19v [2 r.]; Abowiem ty panie wſpomogłes mie y pocieſzyłes mie. TarDuch E3v; WróbŻołt 85/17; LubPs T2v; Afflictum erigere, Nędźnego podnieść/ To yeſt ſpomoc/ pocieſzić. Mącz 350c; SiebRozmyśl E3. [Ponadto w połączeniach szeregowych 8 r.]

»wysłuchać i pocieszyć« (2): Pan nigdy zániecháć ich nie racży w onych ſmutkoch á kłopociech ich/ y owſzem ie miłośćiwie wyſłucháć y pocieſzyć racży. LubPs Iv; RejPos 45v. [Ponadto w połączeszeregowym 1 r.]

»zmiłować się a pocieszyć« (1): Serce mi ſie fráſowáło [...]/ Roſzcżytáiąc ſwe złe ſpráwy á gnyew y dobroć iego/ Y yeſli ſie gdy zmiłuye á pocyeſzy ſmutnego. LubPs R5.

»pocieszyć i zmocnić« (1): A Iudá y Sylá będąc też ſámi proroki/ rzecżą obfitą poćieſzyli bráćią y zmocnili [(marg) consolati (-) sunt fratres et confirmaverunt]. BudNT Act 15/32.

Iron. (1): (did.) Iakob narżeka iż zoſtał Beniamin (-) Ach tocieſcie mię teraz piękniepocieſzyli [!] Snadz lepiey byſcie wſzytci tam zoſtali byli RejJóz P3.

W przen (20): Abowiem miotła twoia/ y laska twoia/ tha mnie pocieſzyła. WróbŻołt 22/4; Stań ſie miłoſierdzie twoie miły panie aby mię pocieſzyło WróbŻołt 118/76; CzechRozm 226; DObroć mnie twoiá/ Pánie/ poćieſzyłá/ Z chorob/ fráſunkow/ duſzę otrzeźwiła GrabowSet I.
Zwroty: »pocieszyć duszę« [w tym: czyją (2)] = consolari animam Vulg [szyk zmienny] (3): Iezu krolu maluſkie dzieciątko nádobné/ pocieſs duſſę weſele/ botz przez ciebie mdleie OpecŻyw 20, 20v; Leop 4.Esdr 12/8.

»pocieszyć serce (frasowliwe, a. smutne, a. strapione, a. utrapionych, a. zatrwożone)« [w tym: czyje (8)] = consolari cor PolAnt, Vulg; abiectum et iacentem animum erigere Mącz [szyk zmienny] (10): Mącz 161b; GórnDworz O2v; RejPos 126, 129v; RejZwierc 173; BudNT Eph 6/22; Poćieſzyłeś [Boże] z łáſki ſwéy ſerce fráſowliwé. KochPs 104; WujNT Eph 6/22, Col 4/8; SiebRozmyśl E3.

»pocieszyć smysł żałobliwy (a. żalem obciążony), zafrasowaną (a. zatrwożoną) myśl [czyj(ą)]« [szyk zmienny] (2:2): RejPos 126; RejZwierc 173; Poćieſzyć łáſką/ moy ſmyſł żáłobliwy: Przydź Pánie/ okaż łáſkę pokornemu. GrabowSet K3, Dv.

»sumnienie [czyje] pocieszyć« (1): ale że by od niégo/ ſługą kośćielny ieſliże trzeba oſobliwé wyznanié wiary vſłyſzáł i ſumnienié iego wczęm by on potrzebowáł/ ſłowęm bożem pocieſzył nauczył i trzebali zgromił MurzNT 33v.

Przen (2): Nędznym ia/ o Pánie/ nie zdążą me śiły/ By im [moim prześladowcom] dáły odpor/ á mnie poćieſzyły GrabowSet T4.

pocieszyć w kim (1): SeklKat Q3v cf W połączeniu szeregowym.

W połączeniu szeregowym (1): ale ty prziodziey pana Chriſtuſſa wubogych iego/ naſſyć go wlaknączych nawiedz go wniemocznych prziymy go wdom zwiernymy ktorzy domu potrzebuią pociez [!] go wſmętnich/ napoy wpragnącich SeklKat Q3v.

[Granica między znacz. 1. i 2. jest często nieostra.]
2. Ucieszyć, przynieść radość, sprawić satysfakcję; też: nagrodzić, obdarzyć; delectare, oblectare Vulg [w tym: z podmiotem osobowym (33), nieosobowym (2); kogo (32)] (34): PAnie [...]/ Rozráduie ſie Krol náſz s ſerdecżney rádośći/ Boś łáſkáwie wypełnił żądość ſercá iego/ A hoynieś go pocieſzył z miłoſierdzya ſwego LubPs E4v; Przeto rádzę áby [...] Helená byłá im [Grekom] wroconá [...]. Wiele ich ná to przyzwaláło/ ále Amphimachus ſyn Priamuſow przećiw temu ſrogo mowił/ mowiąc iż lepiey z nieprzyiacielem w polu vmrzeć/ niż go poćieſzyć. BielKron 59v, 247; RejAp 82; RejPos 42, [249]; RejZwierc 174; SkarŻyw 294; ReszList 188; KmitaPsal A3; SiebRozmyśl Gv.

pocieszyć czym (9): LubPs cc4v; ażby [Bóg] ſądził ſąd ludu ſwego/ y poćieſſy ſpráwiedliwe miłoſierdziem ſwoim. Leop Eccli 35/25; ći gdy płodu nie mieli/ vſtáwicżnie Páná Bogá prośili áby ie płodem pocieſzył. BielKron 51v, 62v; GórnDworz S7; WerGośc 249; Ale baczę że poſeł od woyſká ſye śpieſzy/ Aza nas iáką wdźięczną nowiną poćieſzy. ZawJeft 11; Kiedy ćię świeżym iákim dobrodźieyſtwem P. Bog poćieſzy LatHar 569, 635.

pocieszyć w kim, w czym [= kim, czym] (9): KlerWes Av, A2; LibLeg 7/31v; Abowiemes mie roskoſzno pocieſzył miły panie w ſthworżeniu twoim/ á w vcżynkach rąk twoich będę ſie radował. WróbŻołt 91/5; Oćiec Leſzko cżęſto ſie wywiádował od wieſzcżkow co ſie w tym dzieie/ iż go ták bogowie w ſynie poćieſzyli známienićie. BielKron 343, 58, 349. Cf Ze zdaniem dopełnieniowym.

Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: w tym (2); że (2), aby] (3): BielKron 409; A Kámmę y w tym Bóg poćieſzył/ że nie piérwéy vmárłá/ áż o śmierći nieprzyiaćielá ſwégo vſłyſzáłá. KochWz 140; że Bóg łáſkę ſwoię Okázuie pokornym: Oto ćiotkę twoię Elżbietę poćieſzył/ że ſynem záſtąpiłá SiebRozmyśl F3.

W przeciwstawieniach: »pocieszyć ... karać, pomsta« (2): iż on [Bóg] záwżdy vmie wywyſzſzyć y pocieſzyć ſpráwiedliwego/ á bez pomſty nigdy też nie opuśći złośćiwego. RejZwierc 204; GrabowSet K3.

W charakterystycznych połączeniach: nowina pocieszy, Pan Bog (Pan, Bog) (9); pocieszyć krola (2), krolestwo, nieprzyjaciela (2), rodzice, sprawiedliwego (2); pocieszyć hojnie (2), rozkoszno; pocieszyć błogosławieństwem, dobrodziejstwem (2), miłosierdziem, nowiną, płodem (2); pocieszyć z miłosierdzia; pocieszyć w potomstwie, w stworzeniu, w synie; raczyć pocieszyć (6).

Szeregi: »nadarzyć i pocieszyć« (1): wczem V.C.M. pan bog vedlye mysly a zandlyvosczy nadarzycz y poczyeſicz raczil. LibLeg 7/31v.

»obdarzyć i pocieszyć« (1): á ſwięthe y wierne ſwoie/ miłośćiwym á wiecżnym ſwym błogoſłáwieńſthwem hoynie obdárzyć y pocieſzyć racży. LubPs cc4v.

»wczas uczynić a pocieszyć« (1): áby wſzedł do żony á wcżás ſobie vcżynił/ á pocieſzył ſie y onę. BielKron 70v.

W przen (1): v tego okrutniká [tj. Turka]/ [...] co zá świetna vciechá? co zá wonia czego dobrégo nas poćieſzy? OrzJan 21.
3. Złagodzić, uśmierzyć ból fizyczny [co] (1):
Zwrot: »boleść pocieszyć« (1): Ná boleść tedy Denną/ w kthorymkolwiek członku áby ią poćieſzył SienLek 122.
4. Nagrodzić, obdarzyć w sensie materialnym; wzbogacić [kogo] (5): [Tytus] iż ſie mu trafiło iednego dniá nic nie dáć żadnemu ſłudze/ nárzekał mowiąc: ſtrawiłem dzyeń prożno żem żadnego nie pocieſzył. BielKron 147v; KlonFlis E.

pocieszyć czym (2): IEſcze ſye wczorá drugi po to ſpieſzył: Czym ćiebie Iaśiu Pan Bóg dźiś poćieſzył. [...] A kiedy ón chce/ naydą ćię y domá: Przynioſą doſyć/ iedno bierz rękomá. PudłFr 27. Cf Zwrot.

Zwrot: »dary pocieszyć« (1): iż gdyſmy ich częſtokroć dáry ſczodrobliwośći náſzéy poćieſzyli [munificentiae nostrae donis refecimus JanStat 744] SarnStat 986.
Przen (1):
Zwrot: »darem pocieszyć« (1): dzyękowáłá Pánu Bogu żę [!] ią wzgárdzoną od mężá wielkim dárem pocieſzyć racżył/ iż iey doſtátecżny owoc racżył dáć BielKron 15.

Synonimy: 1. pokrzepczyć, potuszyć, ukoić, uspokoić; 2. rozradować, rozweselić, uradować, uweselić; 3. uspokoić, uśmierzyć; 4. nagrodzić, obdarzyć, ubogacić.

Formacje współrdzenne cf CIESZYĆ.

Cf POCIESZENIE, POCIESZONY

RS