[zaloguj się]
[pdf]

POMIENIĆ (22) vb pf

pomienić (21), pominić (1); pomienić : pominić MycPrz (2:1).

-e- (20), -ę- (1).

o oraz e jasne.

Fleksja
inf pomienić
praet
sg pl
1 m -m pomienił m pers -smy pomienili
2 f -ś pomieniła m an
3 m pomienił m pers
f pomieniła m an
impersonalis
praet pomieniło się, pomieni(o)no
participia
part praet act pomieniwszy

inf pomienić (3). ◊ fut 2 sg pomienisz (1). ◊ 3 sg pomieni (1). ◊ [3 pl pominią.] ◊ praet 1 sg m -m pomienił (7). ◊ 2 sg f -ś pomieniła (1). ◊ 3 sg m pomienił (2). f pomieniła (1). ◊ 1 pl m pers -smy pomienili (2). ◊ impers praet pomieniło się (3) BudNT, SarnStat (2), pomieni(o)no (1) ReszList. ◊ [part praet act pomieniwszy.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

1. Wymienić, wskazać konkretnie na kogoś lub coś; nominare HistAl, Modrz; inscribere Mącz [kogo, co] (12): A ieſtli na zámek [kto] wnidźie a łaſki pana Sżcżęſciá doſtanie/ pamiętáy aby z Mądrym/ z Roſtropnym z Sprawiedliwym/ ij z Miłoſiernym towarzyſzył/ [...] A ieſtliby ku tych wſzytkich ktoreſmy naprzod pomienili towarzyſtwu przijdź niemógł: a ty ale iednego Miłoſiernégo ſobie obierz ForCnR E3; Cżemu ſie ięzik ſlini gdy kto rzecżi kwaſne pomieni. GlabGad C5; LibMal 1548/145; gdy ſiadł Anektánabus ſpytáłá go Olimpia/ Zdami ſie iżes ieſt Egipcżyk/ Odpowiedział iey Anekthanábus/ krolewskies ſlowo rzekłá gdys Egipcżány pomieniłá HistAl A2v; Inscribere aedes, Dáć wywołáć dóm ná przedánie/ y cenę yego pomienić. Mącz 375b; HistRzym 82; BiałKaz G2; Latwiey było tym Krolom ktorem tu pominił/ Wziąć tę źięmię Moſkiewſką by Pan Bog dozwolił. MycPrz I C4v; ModrzBaz 133; CzechEp 230; O tym Mieśćie Hieronym y Ambroży święći Doktorowie piſzą/ iż ták záwſze mocno y ſtátecżno oycow y vcżyćielow ſwych Apoſtołow náukę y podánia trzymáło/ iż kiedykolwiek iedno Rzymſką wiárę pomieniono/ nie inſzą rozumiano/ iedno powſzechną/ zdrową/ chrześćijáńſką wiárę. ReszList 190; Skorom iedno powiedźiał, że pieniądze nioſę, Nátychmiaſteś ſię Skárbkiem vczynił, á przedtym Nic [lege: nie] byłeś nim, áż kiedym pomienił pieniądze. CiekPotr 74.

[pomienić komu: [Ipokras] rzekł ſwoim vcżniom: Przynieśćie mi ſąd pełen wody/ á gdy przedeń poſtháwiono/ kázał vcżniom włożyć niektore źiele w on ſąd/ ktore im pomienił HistPonc G7.]

[Zwroty: »pomienić [kogo] imieniem«: rzékł [Boaz] do niego: Zſtąṕ trochę á śiądź tu: pomieniwſzy go imieniem iego [vocans eum nomine suo] WujBib Ruth 4/1 (Linde).

»rzecz własnym imieniem [= jasno, otwarcie] pominić«: Thenczy obyczay zawſze mayą kaczerze, yſz zadny rzeczy wlaſnÿm ymyenym nye pomÿnÿą: Thelko przymawiayą vrągayą ſwiętym rzeczam ArgWykład 41/67.]

2. Stwierdzić, powiedzieć (7):
Fraza: »jakom (wy(z)szej) pomienił (a. jako się wyzszej pomieniło, a. [jako pomieniono])« [jako zdanie wtrącone] [szyk zmienny] (7): A thák iákom pomienił wyzſzey pod chwálebnym imieniem W.K.M. roſkazawſzy then vpominek wydrukowáć/ W.K.M. ſwemu miłośćiwemu przyrodzonemu Pánu do Libráryey W.K.M. dáruię BibRadz *2v; BudBibKaw A3v; á theż iuż w thym przećiwiániu iedni drugim/ iákom wyſzey pomienił/ domy Páńſkie Rycerſkie ſie wyćiągnęły MycPrz II B2, II A4; á ná mieyſce róznic z témi świádkámi przeſzćia ſwégo od węgłá do węgłá przez mieyſcá y znáki grániczné/ iáko ſie wysſzéy pomięniło/ przyśięgę [...] powinien będźie vczynić SarnStat 473, 924, 1176; [Ale iako iuſz pomieniono/ każdemu na oſobniu oſobliwa Abſolutia a rozgrzeſſenie/ ma być mowione wten obyczai a ſpoſob iak niżei opiſano. UstKościel 115v].
3. Nazwać (1):
Szereg: »pomienić albo tytuł dać« (1): Quomodo inscripsit librum, Iáko pomienił/ álbo yáko tytuł dał xięgóm. Mącz 375b.
4. Wypowiedzieć, wyartykułować (2):

Z przytoczeniem (1): A pan Boguſz Stároſtá Kraſnoſtháwſki [...] mowiącz to o tym/ to o owym: z rzecży mu iákoś przyſzło że miał pomienić Preſtimonium, y rzekł miáſto tego proſtibulum. GórnDworz Q2.

Zwrot: »[co] słowem pomienić« (1): W ten cżás okiem vyźrzę/ cżego myśl nie może Dośiądz: áni ſłowem pomienić GrabowSet S.
Szereg: »nie dosiądz ani pomienić« (1): GrabowSet S cf Zwrot.

Synonimy: 1. pokazać, wskazać; 2. powiedzieć, rzec; 3. nazwać; 4. powiedzieć, rzec.

Formacje współrdzenne cf 1. MIENIĆ.

Cf POMIENIENIE, POMIENIONY

MN