[zaloguj się]
[pdf]

POMKNĄĆ SIĘ (12) vb pf

się (9), sie (3).

o jasne.

Fleksja
inf pomknąć się
praet
sg pl
1 m m pers pomknęli(s)my się
3 m pomknął się m pers pomknęli się
imperativus
sg
2 pomkni się
conditionalis
pl
3 m pers by się pomknęli

inf pomknąć się (4). ◊ fut 1 sg pomknę się (1). ◊ praet 3 sg m pomknął się (1). ◊ [1 pl m pers pomknęli(s)my się.] ◊ 3 pl m pers pomknęli się (1). ◊ imp 2 sg pomkni się (4). ◊ con 3 pl m pers by się pomknęli (1). ◊ [part praet act pomknąwszy się.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. pomknąć.

1. Zmienić miejsce, przemieścić się, przesunąć się (10): Przyiacielu pomkni ſie á ſiądź wyſzſzey. RejPos 225, 227, 227v [2 r.]; A pátrz iedno gdzieć ſie [...] ná iákiey bieſiedzie być przytrefi/ by też ſiedział nápoććiwſzy y nabácżnieyſzy cżłowiek/ gdy przydzie chociay by nawiętſzy nikcżemnik á łańcuchow náwieſza ná ſobie/ iuż ſie thy pomkni ſzáráſy/ ſiądźże ty pozłoćiſty. RejZwierc 70, 70v.
a. Ruszyć; commovere, movere Mącz (4): Asiam commovero, Ieſli ſie pomknę/ Ruſzę do Aſiey. Mącz 234b.

pomknąć się od czego (1): nie bedzie ypotrzeba żeby IchMsc się z Krolem trochę od Crakowa pomknęli ActReg 85.

pomknąć się ku czemu (1): Ku Samboru się pomknęli o zapłatę ActReg 48.

[pomknąć się dokąd: Potym za zdaniem K.J. Mci Francuskiego pomknęliśmy się małymi noclegami i postawając w drogę aż tu do Ligny DiarPos 250; BusLic 3.]

Zwrot: »dalej się pomknąć« [w tym: [od kogo]] [szyk zmienny] (1): Movere castra, Ruſzić oboz/ daley ſie pomknąc s obozem. Mącz 233d; [Pomkni ſie tám dáley odemnie. Rücke weyter von mir. Wokabul 1539 N].
2. Rzucić się w czyjąś stronę z zamiarem uderzenia [na kogo z czym] (1): Manum iniicere, Pomknąć ſie ná kogo s ręką. Mącz 208d.
3. Przedłużyć się, odwlec się (1):
Fraza: »czas się pomknął« (1): Wdźięcżenem był tego/ iż ſię cżás pomknął/ przeſtałem też ná mieyſcu náznácżonym NiemObr 25.

Synonimy: 1. ustąpić; a. ruszyć, 2. rzucić się; 3. odłożyć się, odwlec się, przedłużyć się.

Formacje współrdzenne cf MKNĄĆ.

DDJ