« Poprzednie hasło: PORĄBCA | Następne hasło: [PORĄBIENIE] » |
PORĄBIĆ (12) vb pf
o jasne.
inf | porąbić |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | -m porąbił | m pers | |
3 | m | porąbił | m pers | porąbili |
imperativus | ||
---|---|---|
pl | ||
2 | porąbcie | |
3 | niechåjże porąbią |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by porąbił |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | porąbi(o)no |
inf porąbić (1). ◊ fut 2 sg porąbisz (1). ◊ 2 pl porąbiecie (1). ◊ praet 1 sg m -m porąbił (1). ◊ 3 sg m porąbił (1). ◊ 3 pl m pers porąbili (4). ◊ imp 2 pl porąbcie (1). ◊ 3 pl niechåjże porąbią (1). ◊ con 3 sg m by porąbił (1). ◊ [impers praet porąbi(o)no.]
Sł stp: porębić, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) w.
- 1. Wyrąbać, wyciąć (9)
- 2. Zniszczyć rąbaniem
(3)
- a. Zabić bronią sieczną (1)
porąbić komu (1): yako pan Ian praczky nye zadal vmnye szprawyedlywosczy szmyeczyem [!] mykolayem dura kthory yemv porabyl sosnya wboru yego ZapWar 1510 nr 2067.
W porównaniu (1): drzewo kiedy porąbiſz/ iáko chłopá zábił. GostGosp 12.
W charakterystycznych połączeniach: porąbić barci z pszczołami dębinę, drzewa (3), jesiony, olsze, sosny (2), sośninę.
W porównaniu (1): Ingenti lapsu in terram proruit, Pláſnął á padł o ziemię/ by go porąbił. Mącz 362a.
Synonimy: 1. pociąć, wyciąć, 2. rozciąć, rozłupić; a. poniszczyć, potracić, zabić.
Formacje współrdzenne cf RĄBAĆ.
Cf [PORĄBION]
MN