Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POWALON

Następne hasło: POWAŁ »

POWALONY (5) part praet pass pf

Pierwsze o oraz a jasne; w formie złożonej drugie o jasne; forma niezłożona z tekstu nie oznaczającego ó.

Fleksja

sg
m	N	powalony, powalon	f	N	powalonå

pl
N	subst	powalon(e)
A	subst	powaloné

sg m N powalony (1), (praed) powalon (1). ◊ f N powalonå (1). ◊ pl N subst powalon(e) (1). ◊ A subst powaloné (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: powalony od czego (2).

Sł stp s.v. powalić, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Przewrócony, leżący, który upadł (5)
- a. Osłabiony wskutek choroby (1)

Przewrócony, leżący, który upadł (5): Ieſzcżeć mury ná źiemi leżą powálone/ Y polá do tey doby puſtyniámi ſtoią KochOdpr B4; Nider fallen. Powálon być. Potrącon być. Sterni, cadere. Calag 367b; A gdźiekolwiek przeminął/ znáć gośćiniec w leśie/ Sośninę wywróconą/ dęby powáloné/ A rzéki lodowémi moſty vtwiérdzoné. KochProp 13; KlonFlis B2.

a. Osłabiony wskutek choroby (1): Collapsus – Vpadły, od mdłoſzczi powalony. Calep 214a.

Synonimy: obalony, padły, przewrocony, wywrocony.

Cf POWALIĆ