[zaloguj się]
[pdf]

PROSZYĆ (1) vb impf

Fleksja

3 sg m praet pr(o)szył.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.: pruszyć, proszyć.

Sypać, posypywać, zwłaszcza prochem; festucis a. pulvere opplere Cn [czym]:
Zwrot: »proszyć prochem«: Szymehy ſzedł bokiem gory przećiw niemu [Dawidowi] idąc łaiąc/ y miotał kámieńmi przećiw niemv/ y ſypał piaſkiem (marg) Wł. y proſzył prochem. (–) [pulverabat in pulvere]. BudBib 2.Reg 16/13.

Synonimy: posypować, potrząsać.

Formacje współrdzenne: proszyć się, naproszyć, naproszyć się, oproszyć, poproszyć, rozproszyć, rozproszyć się, uproszyć się, wyproszyć się, zaproszyć; przypruszyć; rozpraszać, rozpraszać się; rozproszać.

ALKa