« Poprzednie hasło: [PUKLOWY] | Następne hasło: PUKOWIE » |
PUKNĄĆ (9) vb pf
W tematach praet i con: puknę- (2) KochPieś, KochWr, puk- (2) RejKup, RejWiz.inf | puknąć |
---|
praet | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | subst | puknęły |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | n | by pukło |
con praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | f | by była pukła |
inf puknąć (1). ◊ fut 3 sg puknie (3). ◊ 3 pl pukną (1). ◊ praet 3 pl subst puknęły (2). ◊ con 3 sg n by pukło (1). ◊ con praet 3 sg f by była pukła (1).
Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.
- 1. Uderzyć
(2)
- a. Dla zadania bólu (1)
- 2. Pęknąć, rozpaść się
(4)
- Przen
(3)
- a) Zostać straconym (1)
- Przen
(3)
- 3. Spowodować odgłos przy gwałtownym wydechu powietrza przez zaciśnięte usta (1)
- 4. Przewrócić się, spaść (2)
W połączeniu szeregowym (1): Stlopus, Kláskánie yęzikiem álbo gębą gdy zwłaſzczá yeden policzki nádmie á ták vſtámi trzáśnie/ klaśnie/ álbo puknie. Mącz 417a.
puknąć na co (1): A byś też rzekł iż dyabli [obracają niebo]/ źlećby ſie nam sſtáło/ Pewnieby ſie to koło nam iście ſpádáło. A bez wſzego rátunku ná zyemięby pukło/ A nas wſzytki zá rázem/ by śklanki potłukło. RejWiz 148v.
Synonimy: 1. uderzyć; 2. przepaść się, rozerwać się, rozpaść się; 4. obalić się, przewrocić się, spaść.
Formacje współrdzenne cf PUKAĆ.
AĆ