[zaloguj się]
[pdf]

PYŁ (2) sb m

pył (1) StryjKron, peł (1) BudBib.

peł z tekstu nieoznaczającego é (Cn e pochylone).

Fleksja
sg
N pył
G pyłu

sg N pył (2). ◊ [G pyłu.]

Sł stp brak, Cn: peł s.v. proch, Linde także XVIII w.

Sypka substancja złożona z drobniutkich cząsteczek, proch; pulvis Cn (2): [Hywreyſkie słowo Moc/ znácży pył/ to ieſt proch bárzo drobny z żytá álbo z piaſku BudBib I 191a marg; Aż ſámi Holhowicy Xiążętá gwałt widząc/ [...] Przywiedli ſwieże vphy dwá ná Litwę s tyłu/ Vderzyli wnich áż Swiat záchmurzył ſię spyłu StryjKron 243 (Linde); Volck Xxxv.]

W porównaniu (1): Będzie też iáko proch miáłki zgráiá cudzych twoich/ y iáko peł [sicut gluma] mijáiący zgráiá okrutnikow. BudBib Is 29/5.

Fraza: »kurzy się pył« (1): Gdy gwałtownie w Tátáry vderzyli náſzy/ Kurzy ſię pył końſkimi wzruſzony kopyty StryjKron 702.

Synonimy: kurzawa, perzyna, popioł, proch.

LW