« Poprzednie hasło: DŁABION | Następne hasło: DŁAWIĆ SIĘ » |
DŁAWIĆ (11) vb impf
dławić (9), dłabiċ (2); dławić GlabGad, RejZwierz (2), GórnDworz, RejPos, CzechEp, KmitaSpit (3); dłabić Mącz, ArtKanc.
a pochylone.
inf | dłåwić | |||
---|---|---|---|---|
indicativus | ||||
praes | ||||
sg | pl | |||
1 | dłåwimy | |||
3 | dłåwi | dłåwią |
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | dłåwił |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | -by dłåwił |
inf dłåwić (2). ◊ praes 3 sg dłåwi (3). ◊ 1 pl dłåwimy (1). ◊ 3 pl dłåwią (1). ◊ praet 3 sg m dłåwił (2). ◊ con 3 sg m -by dłåwił (2).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.
dławić kogo, co (5): RejZwierz 50; Rybitw goni ſzcżukę/ ſzcżuká okuniá/ okuń też dławi nędzną płoćicżkę kędy może RejPos 331; łácno y ptaki potárgnione śiećią chytrze záſádzoną dławić CzechEp 99; Drudzy w lochách mieſzkáią iáko krolikowie/ Albo co kury dławią ſmrodliwi tchorzowie. KmitaSpit A3, B4, C5.
Synonimy: dawić, dusić, gnieść, uciskać.
Formacje pochodne: podławić, przedławić, rozdławić, udłabiać, udławić, wydławić, zadłabić, zadławiać, zadławić, zdławić.
Cf DAWIĆ, DŁAWIENIE, [DŁAWIGĄSKA], DŁAWION
TK