« Poprzednie hasło: DOFOŁDROWANY | Następne hasło: (DOGADYWAĆ SIĘ) » |
DOGADAĆ SIĘ (3) vb pf
dogadać się (3), [(ukr.) dohadać się (Linde).]
Zawsze sie.
o oraz końcowe a jasne (w tym w a 1 r. błędne znakowanie); pierwsze a w inf jasne, w pozostałych formach pochylone.
inf | dogadać sie |
---|
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | bym sie dogådåł |
inf dogadać sie (1). ◊ fut 2 sg dogådåsz sie (1). ◊ con 1 sg m bym sie dogådåł (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.
dogadać się czego z czego (1): czego ſye z podpiſánéy Summy hnet dogadaſz. OrzQuin A2.
dogadać się z czego (1): Aleć ſie zdrády wyſtrzegam/ Pierwych [ludzi] vpadki pámiętam: A z tych ſie łatwie dogádáć/ Co ſie może potym przydáć. BierEz R.
[Ze zdaniem dopełnieniowym: Ale ſkądby Roxolani/ Roſſanámi/ y Ruſſakami álbo Ruśią názwáni byli/ trudno ſie dohádać. StryjKron 112 (Linde).]
Synonimy: dobaczyć się, domniemać się, domyślić się, dorozumieć się, przejźrzeć, przyść.
Formacje pochodne cf GADAĆ SIĘ.
BZ