[zaloguj się]
[pdf]

DOJĄĆ (7) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf dojąć
praet
sg
3 m dojął
f dojęła
conditionalis
sg
3 m by dojął
f by dojęła

inf dojąć (2). ◊ fut 3 sg dojmie (1). ◊ praet 3 sg m dojął (1). f dojęła (1). ◊ con 3 sg m by dojął (1). f by dojęła (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) – XVIII w.

1. Dotknąć, urazić boleśnie, przeniknąć do głębi sprawiając ból fizyczny lub psychiczny, dokuczyć, zgnębić, znękać (6):

dojąć komu (3): Aſz gdy im niewola y nędzá wielka doięłá: dopiero ocży ná grzech ſwoy otworzyli SkarŻyw 558; Więc kiedy mu doymie głod/ naprzod do ogrodá Cudzego leźie/ [...] Krádnie rzecży ogrodne/ owoce obrywa KlonWor 34. Cf Fraza.

Fraza: peryfr. »skora wołowa dojmie [komu] aż do kości« = ktoś dostanie batem (1): pátrz żeby ſkorá twárda porzezána Wołowa nie doięłáć áż do kości, ieśli Ná ten czás nie przybędźieſz CiekPotr 76.
Zwrot: »do żywego dojąć« (3): ad vivum resecare, S żiwym weſpołek odciąć do żiwego doyąć Mącz 377c; Ubi frigidus imber altius ad vivum persedit, Gdy źimny deſzcz do żiwego doyął. Mącz 379b, 500c.
2. Osiągnąć, otrzymać, odzyskać, odebrać [czego na czym] (1): A ile by długu ſwego ná koniu [arestowanym ku przedaniu] nie doiął/ áby ná Perſonie ſzukał. GroicPorz eev.

Synonimy: 1. dobrać, dojechać, dokuczyć, dostać, dotknąć, dotrzeć, osięgnąć, trefić; 2. dojść, osięgnąć.

Formacje pochodne cf JĄĆ.

LZ