« Poprzednie hasło: DOKUCZAJĄCY | Następne hasło: DOKUCZLIWY » |
DOKUCZANIE (3) sb n
o jasne; -a- (2) Mącz, BudBib, -å- (1) BudNT; teksty nie oznaczają é.
Fleksja
sg | |
---|---|
N | dokuczanie |
A | dokuczanie |
sg N dokuczanie (1). ◊ A dokuczanie (2).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Znaczenia
- 1. Uciążliwość, trud (1)
- 2. Naleganie, przymuszanie; natarczywość (2)
1. Uciążliwość, trud; gravis labor PolAnt (1):
Szereg: »dokuczanie i brzemię« (1): Iáko ſam (ieden) vnioſę dokucżánie wáſze [gravem laborem]/ y brzemię wáſze/ y ſwary wáſze? BudBib Deut 1/12.
2. Naleganie, przymuszanie; natarczywość; pressura Mącz (2): Pressura, Ciśnienie/ dokuczánie/ przimuſzánie. Mącz 320d; nie da iemu wſtawſzy/ przeto iż mu ieſt przyiaćiel/ ále wżdy przedokucżanie iego [propter improbitatem eius]/ [...] dá mu BudNT Luc 11/8.
Synonimy: 1. brzemię, ciężar, ciężkość; 2. ciśnienie, dokurczanie, gnąbienie, naleganie, trapienie, uciskanie.
Cf DOKUCZAĆ
BZ