[zaloguj się]
[pdf]

DOKUCZANIE (3) sb n

o jasne; -a- (2) Mącz, BudBib, -å- (1) BudNT; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg
N dokuczanie
A dokuczanie

sg N dokuczanie (1). ◊ A dokuczanie (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Uciążliwość, trud; gravis labor PolAnt (1):
Szereg: »dokuczanie i brzemię« (1): Iáko ſam (ieden) vnioſę dokucżánie wáſze [gravem laborem]/ y brzemię wáſze/ y ſwary wáſze? BudBib Deut 1/12.
2. Naleganie, przymuszanie; natarczywość; pressura Mącz (2): Pressura, Ciśnienie/ dokuczánie/ przimuſzánie. Mącz 320d; nie da iemu wſtawſzy/ przeto iż mu ieſt przyiaćiel/ ále wżdy przedokucżanie iego [propter improbitatem eius]/ [...] dá mu BudNT Luc 11/8.

Synonimy: 1. brzemię, ciężar, ciężkość; 2. ciśnienie, dokurczanie, gnąbienie, naleganie, trapienie, uciskanie.

Cf DOKUCZAĆ

BZ