Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 1. E

Następne hasło: [EBAN] »

2. E (4) int

e jasne.

Sł stp s.v. a!, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Wyraża lekceważenie (2)
2. Wyraża uczucie żalu, ubolewania (1)
3. Wyraża chęć zwrócenia uwagi na następującą po nim wypowiedź (1)

1. Wyraża lekceważenie (2): Będzie ráno cżłek zdrow iák źielona trawá/ A wiecżor záś zginie/ tonie zá nim ſławá. E długi wiek/ w ktorym ták ſie roſkocháli/ W tey tu śmiertelnośći y wielcy y máli. WisznTr 32, 32.

2. Wyraża uczucie żalu, ubolewania (1): E iák przykro ſłyſząc ten dziś ſzyię złomił/ Ten vmárł/ s śćienką [!] ſię gáłęźią vłomił. WisznTr 33.

3. Wyraża chęć zwrócenia uwagi na następującą po nim wypowiedź (1): (did) Mágdálená obeyźrzawſzy ſię. (‒) Ktoż tám? Ogrodnik z motyką E/ z rydlem/ y z grácą wielką. Płáćiś ty wźiął páná mego S tego grobu kámiennego. A wiera ſię ſam wydawaſz A to ieſzcże nacżynie maſz: Ktoregoś tu ſnać vżywał Kiedyś go z grobu dobywał. MWilkHist H3v.

Synonimy: 2. ach, auch, auwe, ech, ehej, ej, niestety, o, ohe, oho.