GRUNDAL (1) sb m
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.
Prostak, człowiek niewykształcony (z niem. Grundel): Grundala mierzionego/ z Oratorem zdáieſz. PaxLiz Dv.
Synonimy: dubiel, grubala, grubijan, kozica, nieuczosaniec, nieuk, pień, prostak, woł.
Cf GRUNDYCHWAŁ, GRUNDYS
KW