[zaloguj się]
[pdf]

KONJEKTURA (4) sb f

o oraz e jasne.

Fleksja
sg pl
G konjektury konjektur
I konjekturami
L konjektur(a)ch

sg G konjektury (1). ◊ pl G konjektur (1). ◊ I konjekturami (1). ◊ L konjektur(a)ch (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Sąd oparty na przypuszczeniu, domysł, podejrzenie, domniemanie [coniectura ‒ dobaczenie, domysł Mącz162 a; – domysł Calep; domysł, dorozumienie się ‒ coniectura Cn] (4): á gdy Ráycze coniecturámi dowodzili nań tych tám rzecży/ powiedáiąc że kiedyś żebraká miał był kázáć s pieniędzy zábic/ [...] kazał ſąd ſtánąć ſwiádkom GórnDworz R3v; ActReg 129.
Szereg: »konjektura albo domniemanie« (1): Ale y tu wnetże iest wątpienié, ieſli Aktorowi álbo powodowéy ſtronie, bądź dowód, bądź odwód przykázowáć: Tedy tu ieno z koniektur, álbo domniémánia iákiégo dochodzą SarnStat 792.
Wyrażenie przyimkowe: »przez konjektury« = bez wątpienia (1): Iuż tedy łácno przez coniecturi W. M. baczyćie/ iáko to páńſtwo tureckié niezwyćiężoné bydź rozumiéćie/ [...] którá forytuią zbiegowie/ á ludźie z przyrodzenia nędznicy y niowolńicy trzymáią. OrzJan 47.

Synonimy: baczenie, dobaczenie, dohad, domnimanie, domysł, domyślanie, mniemanie, przypuszczenie, sąd, sądzenie, wyobrażenie, zdanie.

ZCh