[zaloguj się]
[pdf]

LEPIĆ (10) vb impf

e jasne.

Fleksja
inf lepić
indicativus
praes
pl
1 lepi(e)my
3 lepią
praet
sg pl
3 m lepił m pers lepili
imperativus
sg
2 leṕ
conditionalis
sg pl
3 m by lepił m pers by lepili

inf lepić (2). ◊ praes 1 pl lepi(e)my (1). ◊ 3 pl lepią (1). ◊ praet 3 sg m lepił (2). ◊ 3 pl m pers lepili (1). ◊ imp 2 sg leṕ (1). ◊ con 3 sg m by lepił (1). ◊ 3 pl m pers by lepili (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

1. Formować coś z miękkiej substancji; glebare BartBydg; lutare Cn (6): Glebare, lyepicz. BartBydg 222.

lepić co (5): á ponim záſię drugi Papieſz Sergius nierychło ſwiece álbo iáko ie wy zowiećie gromnice lepił/ áby obroną były náprzećiwko gromu y Dijabłu. KrowObr 89v, 68; á tym ie zwiodł gdy mu lepili ptaſzki z gliny BielKron 464; RejZwierc [193]v. Cf lepić co z czego.

lepić co z czego (1): Domy [Pigmejowie] iáko iáſkolki z błotá ſobie lepią/ A pierzem y ſkorupinámi z iáiec ſklepią. KmitaSpit A3.

2. Sklejać, przyklejać [co] (2): Ktory ſzalonego vczy/ iákoby ſkorupy lepił [conglutinat festam Vulg] BibRadz Eccli 22/7.
W przen [co] (1): [Ikarus] Nábrał s ptáſzych ſkrzydł pierza/ y woſkiem ie ſpráwił/ Potym ie ſobie do rąk/ miáſto ſkrzydł przyprawił. A gdy leciał ku gorze/ Słońce woſk ſtopiło/ Vpadł w morze/ iuż go tám/ bárzo teſzno było. Tákżeć máło nie wſzyſcy/ ty piorká lepiemy/ Ciągniemy ſie ku gorze/ á gdzye paść nie wiemy. RejZwierz 116v.
*** Bez wystarczającego kontekstu (2): MurzOrt B2v; Kleyben. Lepić. Muſkáć. Linere. Calag 310a.

Formacje współrdzenne: nalepić, oblepić, oblepić się, polepić, przylepić, przylepić się, rozlepić się, ulepić, wlepić, wlepić się, zalepić, zlepić; oblepiać, odlepiać, polepiać, przylepiać, wlepiać, wlepiać się, zalepiać, zlepiać, zlepiać się; przylipać, zlipać się; zlipczeć.

Cf LEPIENIE, LEPIONY

KN