« Poprzednie hasło: LUDZKIE | Następne hasło: LUDZKOŚĆ » |
LUDZKO (13) av
ludzko (11), ludsko (2) Calep.
ludzko: -dz- (7), -c- (4).
o jasne.
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.
W charakterystyeznych połączeniach: ludzko pisac, przyjmować (przyjąć) [kogo] (2), zawołać; barzo ludzko.
»ludzko się [z kim] obchodzić« = civiliter contendere Mącz (2): Mącz 444c; Piotr widząc iáki to Pan był/ á iáko ſię znim ludzko obchodzić [...] racżył [...] prośił pokornie/ áby ſie ſam ták zacny przy nim nicżemnym nie lżył. SkarŻyw 596.
»ludzko a łaskawie« (1): Humaniter aliquem accipere, Lucko á łáskáwie kogo prziyąć. Mącz 35d.
»ochotnie a ludzko« (1): Cum suma humanitate et benevolentia recepit omnes, Bárzo wdzięcznie y ochotnie á lucko wſziltki prziymuye. Mącz 35d.
»ludzko a skłonnie« [szyk 1: 1] (2): officiose scribere, et humaniter scribere, idem, Ludzko á skłonnie piſáć. Mącz 115d, 117e.
Synonimy: łagodnie, łaskawie, mile, ochotnie, obyczajnie, skłonnie, towarzysko, wdzięcznie.
Cf LUDSCE, 2. LUDZKI, LUDZKIE, NIELUDZKO
KCh