[zaloguj się]
[pdf]

MIONO (8) sb n

Teksty nie oznaczają ó; końcowe o prawdopodobnie jasne (tak w -o).

Fleksja
sg
N miono
G miona
A miono

sg N miono (1). ◊ G miona (3). ◊ A miono (4).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

1. Wyraz, przy którego pomocy zwraca się lub mowi o indywidualnej osobie, zwierzęciu, miejscu lub rzeczy; imię, nazwa (6): Homonymum – Iedno miono maiacy. Proprie homonyma dicuntur res diversae eodem appellatae nomine Calep 487a.
Zwrot: »miono dawać« = nazywać (1): Nomino, Appello, nomen impono, nomen indo ‒ Mianuię, Miono daię. Calep 702b.
a. Nazwa osobowa (2): Transnomino, Nomen commuto, vel incerto, vel immuto [...] Miono odmieniam. [...] Lucius Crassitius [...] cognomini [!] Pasides, mox Pansam se transnominavit. Calep 1081a, 212a.
b. Nazwa plemienna (1): Gentiles, Qui ex eadem gente sunt, quique idem nomen habent, etiamsi cognomina habeant diversa [...] Iednego miona y rodzaiu. Calep 452a.
c. Nazwa własna zwierzęcia [czyja] (1): Nad inſze zwierzęta pies ieſt na bacżniejſzi, bo telko ſam miono [imiono SienHerb 277b] ſwoie zna y pamięta FalZioł IV 6b.
2. Reputacja, opinia, sława (2): Heros – Sławni mąz, riczerz, awoła nyz [lege: zawołany] miona wielkiego maz zacni. Calep 480a.
Wyrażenie: »dobre miono« (1): Eudoxia [...] Gall. Bonne renommee. [...] Dobra sława, dobre miono. Calep 376a.

Synonimy: 1. nazwisko, przezwisko, słowo, tytuł; 2. chwała, cześć, sława.

Cf IMIĘ, 1. MIANO

MK