1. Człowiek nieufny, taki, który niedowierza (6): Wzroſt pochyły [...] znamionuie cżłowieka, dowcipnego, taiemnego/ ſrogiego/ ſkąpego/ robotnego, długiego gniewu, niedowiarka á grubo ſie żywiącego. GlabGad M5; RejPos 118.

W przeciwstawieniu: »niedowiarek ... wierny« (1): ogląday ręce moie/ y wyćiągni rękę ſwoię/ wpuśćże w bok moy/ á nie bądź niedowiárkiem/ ále wiernym. MWilkHist Lv.

[Błędny przekład imienia Didimus z gr. δiδυμος ‘bliźniak’ będącego też przydomkiem św. Tomasza: Ktoremv dal alexander lysthi yszebi ye donysl [!] nyedowyerkv [didimo] krolyv Bragmanorum HistAl 1510 353, 354, 357.]

2. Człowiek o słabej wierze, który częściowo neguje lub całkowicie odrzuca zasady religii; incredulus Vulg, Cn; diffidens Cn (33): ieſli kto o ſwoich/ á zwlaſztzá Domowych pietzey niema/ wiáry ſię záprzał/ y ieſt gorſzy niſſli niedowiárek KrowObr 64v; Leop Ez 2/6; Bo coż ná tym/ ieſli niektorzy byli niedowiárki [si non crediderunt quidam]/ á zaż niedowiárſtwo ich wynicuie wiarę Bożą? BibRadz Rom 3/3; Ceſarz mieſiącá Lipcá/ dał wywołáć Sáſkie Kſiążę y Lántgráfá iáwnymi liſty/ iáko niepoſłuſzne/ niedowiárki/ roſthyrki ſtroiące/ Ceſárſki máieſtat obráżáiące/ etć. BielKron 226v; Iuż thu nie rozumiey o żydziech áni o Turkoch/ bo tho iuż nie ſą niedowiárkowie ále zgołá nic nie wierzą RejAp 179, 3v, 179 [3 r.], Ee2v; O wieleżby y dziś [...] ználazł thákich niedowárkow [!]/ ktorzy gdy ſłyſzą ſzcżyrą náukę á ſzcżyre ſłowá Páná náſzego/ tedy ią zową nowemi wymyſły RejPos 85v; O nędzni niedowiárkowie/ ieſli nie vźrzycie iákich dziwow ábo znákow/ tedy nigdy nie vwierzycie. RejPos 244, 9v, 13, 85v [2 r.], 86, 120v (12); WujNT Luc 1/17, Cccccc2.

niedowiarek o kim (1): O coż tedy ty chceſz vcżynić nędzny Thomaſzu/ á nędzny niedowiárku o Pánu ſwoim RejPos 120v.

niedowiarek czyj [= komu nie wierzący] [w tym: pron poss (5), G pron (2)] (7): O nędzny ſmrodzie á ſproſny niedowiárku Páná ſwego/ ſłyſzyſz cżym cie tu Pan názywáć racży ſproſnym ſmrodem ſwiátá tego RejAp 192; SLyſzałeś tu dziwną roſpráwę Páná náſzego/ kthorą miał z niedowiárki ſwemi: á podobno y dziś ią vſtáwicżnie miewa/ s tákimiſz niedowiárki ſwemi/ ktoryeh ieſt pełen ſwiát RejPos 84, 4v, 130, 242v, [308]v.

W charakterystycznych połączeniu: niedowiarek dzisiejszy, nędzny (2), sprosny; niedowiarek Jana świętego, Pana; niedowiarek o Panu; być niedowiarkiem (4); z niedowiarkiem na sztych przyjść [= podjąć dyskusję].

3. Człowiek, który nie poznał wiary chrześcijańskiej; poganin (6): opowieda o tákim miłoſierdziu Páná náſzego/ ktore on nád tymi niedowiárki/ kthorzy byli ieſzcże niepráwie poználi ſwiętego Boſtwá iego/ hoynie okázáć racżył RejPos 44v, 45v; mąż niedowiárek przez żonę wierną/ y żóná przez wiáry Chryſtuſowéy/ przez mężá wiernégo poświęceni bywáią BiałKat 368v, 368v; tákowa ieſt niedowiárkow niewierność/ iſz znośnieyſze ieſt wyznánie dyabelſkie SkarŻyw 567.