Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OCHĘDOŻEŃSTWO

Następne hasło: OCHĘDOŻNI »

OCHĘDOŻKA (2) sb f

Pierwsze o oraz a jasne, drugie o pochylone.

Fleksja

	sg
N	ochędóżka
A	ochędóżkę
L	ochędóżce

sg [N ochędóżka.] ◊ A ochędóżkę (1). ◊ L ochędóżce (1).

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVI – XVIII w.

Znaczenia

1. Dbałość o swój wygląd (1)
2. To, co zdobi, ozdoba (1)
- Przen. iron.: Przedstawienie we właściwym, tj. złym świetle (1)

1. Dbałość o swój wygląd (1): ktorą w ochędoſzce kocháiącą ſię widziałá: ſrogośćią twarzy ſwej y zmarſzcżenim karáłá ią SkarŻyw 14.

2. To, co zdobi, ozdoba (1): [Koniá przedam/ ſpráwię ochędóżkę ná śie. Albertus E2; ochędoſzká/ mundus muliebris. Volck Nnn4v.]

Przen. iron.: Przedstawienie we właściwym, tj. złym świetle (1): Stroiſz z mym ſzedźiwym włoſem igraſzkę nie grzecżną: Pewnie oberwieſz odemnie ochędoſzkę wiecżną: Iákieieś godzien. KlonWor ded *v.

Synonimy: 1. strojenie się; 1., 2. okrasa, ozdoba.

Cf OCHĘDOGA, OCHĘDOGOŚĆ, OCHĘDOSTWO, OCHĘDOŻENIE, OCHĘDOŻEŃSTWO,OCHĘDOŻNOŚĆ