[zaloguj się]
[pdf]

OCHĘDOGA (6) sb f

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
sg pl
N ochędoga
G ochędogi
A ochędogę ochędogi
I ochędogą

sg N ochędoga (1). ◊ G ochędogi (1). ◊ A ochędogę (2). ◊ I ochędogą (2). ◊ [pl A ochędogi.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Prawdopodobnie: Porządne wykonanie [czego] (1): Kſztałt y ochędogá rzeczy 286. [cf OCHĘDOŻNIE znacz. 1. SarnStat 286] SarnStat 1309.
2. Piękność (2):

ochędoga czyja (1): A gorá Bazan przebraná twoiá [...] będzie wnienawiſći od inych gor prze ochędogę ſwoię RejPs 98.

Przen: Wspaniałość [czego] (1): Ochędogę chwały y wielmożnoſći twoiey [Decorem gloriae potentiae tuae]/ w dźiwnych twych ſpráwách roſpráwowáć będę. BibRadz Ps 144/5[4].
a. O śpiewie (1):
Szereg: »wdzięczność, ochędoga« (1): CHwalcie Páná gdyż ieſt dobrze ſpiewáć Bogu náſzemu/ A z wdzięcżnoſcią z ochędogą wyznáwáć chwałę iemu [sit iucunda decoraque laudatio Vulg Ps 146/1] LubPs Ff2v.
3. To, co zdobi (2): [[Amurat] z mnieyſzym pocżtem ludźi odiechał niżli był przyiechał. Wiele też ochędogi woyſká ſwego y chorągwi potrácił. BarlBaz 256 (Lmde).]
Przen: Chluba [czego] (1): ktorzy ſpokoynie ſwoy żywot domá wiedli. Ci wſzyſcy zá żywota ſwego otrzymáli cżeść/ á byli ochędogą wieku ſwego [adepti sunt et in diebus suis gloriationem]. BudBib Eccli 44/7.
a. Ozdoba, piękny stroj (1): [Obułá też pánthofle/ y wźięłá mánnele/ przytym rękáwiczki/ pierzśćionki/ y nauſznice/ nádto wſzytkie ſwe ochędogi [ornamentis]/ owa bárzo ſię pięknie przybráłá BibRadz Iudith 10/4 (Linde) [idem] BudBib Iudith 10/4.]
Przen (1): O wielki wſtyd [...] muśi być/ kto tám przydzye do tych thák ſwiętych roſkoſzy/ á nie ma żadney godnośći áni ochędogi s ſobą. RejPos 193.

Synonimy: 2., 3. okrasa, ozdoba; 3. przybranie.

Cf OCHĘDOGOŚĆ, OCHĘDOSTWO, OCHĘDOŻENIE, OCHĘDOŻEŃSTWO, OCHĘDOŻKA, OCHĘDOŻNOŚĆ

MC