[zaloguj się]
[pdf]

POCHWACIĆ (5) vb pf

o jasne, a pochylone.

Fleksja
praet
sg pl
1 m -m pochwåcił m pers
3 m pochwåcił m pers pochwåcili
f pochwåciła m an
imperativus
pl
2 pochwåćcie

praet [1 sg m -m pochwåcił.] ◊ 3 sg m pochwåcił (2). f pochwåciła (1). ◊ 3 pl m pers pochwåcili (1). ◊ [imp 2 pl pochwåćcie.] ◊ part praet act pochwåciwszy (1).

Sł stp: pochwacić, pofacić, Cn brak, Linde XVI w. s.v. pochwycić.

1. Złapać, ująć, chwycić; arripere, ferre Vulg [co] (5): Liſzká tego pilná byłá/ Hnet orlętá pochwaćiłá: A ku orłowey żáłośći/ Podruzgáłá w wſzyſtkich kośći. BierEz H3; OpecŻyw [123]; [SprChęd 101; porwićie ſie kxiążęthá/ pochwaććie tárczą. Leop Is 21/5 (Linde s.v. pochwycić), Ex 4/25 (Linde s.v. pochwycić)].

pochwacić na kogo (1): Vſlyſſáwſſy to żydowie/ pochwácili nań kamienié/ ij chcieli go rozgniewáwſſy ſie vkamionowatz. OpecŻyw 65.

pochwacić za co (1): Więc gośćiá [tj. psa] kucharz obacżył/ A zá ogon go pochwaćił: Zátocżywſzy oknem wyćiſnął BierEz Iv.

pochwacić czym (1): Kiedy to orzeł pobacżył/ Mięſo nogámi pochwaćił: A tákże z wąglem gorącym/ Donioſł ie orlętom ſwoim. BierEz H3.

2. [Przyswoić sobie, nauczyć się: O, biada mnie z łaciną, tom ci jej przypłacił I podarki, i grzbietem, a wżdym nie pochwacił. DramStp IV 499.]

Synonimy: 1. jąć, poimać, pojąć, porwać; 2. nauczyć się, pojąć.

Formacje współrdzenne cf CHWATAĆ.

Cf POFACENIE

MP