Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POCHYLNOŚĆ

Następne hasło: POCHYLON »

POCHYLNY (3) ai

o jasne.

Fleksja

sg
m	N	pochylny	f	N	pochyln(a)
	L	pochylnym		L

sg m N pochylny (1). ◊ L pochylnym (1). ◊ f N pochyln(a) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Nie wznoszący się prosto w górę, zgięty ku dołowi, ukośny (2)
- Przen: Zły (1)
2. Dwuznaczny (1)
3. [Skłonny ku czemuś]

1. Nie wznoszący się prosto w górę, zgięty ku dołowi, ukośny (2): Propensus, Pochilny. Mącz 288b; [pochyły/ et pochylny/ Incurvus, devexus, declivis, inclinatus, propensus, pronus, praeceps, praerupius. Volck Rrr2].

Przen: Zły (1):

Szereg: »mizerny a pochylny« (1): A záiſte ná tem mizernym/ á pochylnym ſwyecye doſić bárzo potráfi oycow nyepewnych/ ſynow bez oycá. GliczKsiąż B5.

2. Dwuznaczny (1): Amphibologia, dubiosa locutio dictionis vel sententiae, pochylna rzecz BartBydg 9.

3. [Skłonny ku czemuś: Propensus, geneigt. Pol. ſkłonny/ pochilny/ chutliwy. Volck 458.]

Synonimy: 1. nachylony, nakłoniony, pochodzisty, skłoniony, ukośny; 2. obojętny, wątpliwy.

Cf POCHYLONY, POCHYŁY

MF, SBu